Κώστας Πίκινος

 «Η μπίρα του Πίκινου» ή το «ματωμένο στέκι της μαγκιάς"

Δύο (από κάθε άποψη ενδιαφέροντα) τραγούδια – «ρεπορτάζ» του Κώστα 

Κωνσταντίνος Ααρών - Πίκινος (1930;)

Ρούκουνα, γράφτηκαν για ένα φονικό που έγινε στη «Μπίρα του Πίκινου», το 1931. Ο Κωνσταντίνος Ααρών, γνωστότερος σαν Κώστας Πίκινος (1894-1931), είχε την ταβέρνα «Ζυθοπωλείον Πίκινου», πιο γνωστή σαν «Η μπίρα του Πίκινου», στο ισόγειο ενός διώροφου σπιτιού στην οδό Ακάμαντος 28 στο Θησείο. Η ταβέρνα αυτή ήταν ανοιχτή συνήθως μέχρι το πρωί, στις 7 και 8 η ώρα! Ο Πίκινος, όμως, έζησε μόνο 37 χρόνια! Ένα Σάββατο βράδυ, στις 27 Ιουνίου 1931, μια παρέα 5-6 σοβατζήδων πήγε στο μαγαζί του, τα κοπάναγε κι έκανε παραγγελιές στην ορχήστρα. Όταν αργότερα μαζεύτηκε κόσμος που ήθελε να γλεντήσει κι αυτός, δυστρόπησαν οι σοβατζήδες και …απαιτούσαν, μόνο αυτοί να παραγγέλλουν τραγούδια. Ο Πίκινος -πάντα ευγενής- τους έκανε συστάσεις, αλλά αυτοί αντέδρασαν δέρνοντας ένα γκαρσόνι και πετώντας ένα ποτήρι στον (…άγιο άνθρωπο) τον σαντουριέρη Κώστα Τζόβενο. Τότε ο Πίκινος τους είπε πληρώστε και δρόμο… Πράγματι έφυγαν, αλλά ξαναγύρισαν και σε κάποια στιγμή ένας εικοσιπεντάχρονος ονόματι Κ. Ευγενικός (δεν ήταν …όνομα και πράγμα!), μαχαίρωσε τον Πίκινο, που πέθανε 12 μέρες αργότερα στο Δημοτικό Νοσοκομείο. Πολλοί τον έκλαψαν… γιατί είχε πολλά χαρίσματα. Ο στενός του φίλος -που δούλευε και στην ταβέρνα του- ο Κώστας Ρούκουνας, έλεγε γι’ αυτόν: Δε θα υπάρξει τέτοιος άνθρωπος σαν τον Πίκινο! Το έλεγε η ψυχή του! Ήταν παλικάρι, μπεσαλής, έξυπνος, χουβαρντάς και τον έφαγε ένας χαμένος! Μάλιστα του έγραψε και δύο τραγούδια - «ρεπορτάζ», «Ο Πίκινος» και «Η μπίρα του Πίκινου», τα οποία ηχογράφησε το 1934 και 1935 αντίστοιχα.

Εδώ είναι οι δύο ετικέτες από τα τραγούδια που συνέθεσε, τραγούδησε και ηχογράφησε -για τον Πίκινο- ο φίλος του Κώστας Ρούκουνας, το 1934 και 1935. Και στα δύο τραγούδια περιγράφονται τα ωραία -μέχρι και πρωίας- γλέντια αυτών που σύχναζαν στου "Πίκινου". Ο Ρούκουνας  υμνεί τον Πίκινο και την ταβέρνα του, όμως, μόνο στο ένα τραγούδι ("Ο Πίκινος") κάνει λόγο για τον άδικο φόνο του, αλλά και για το πόσο λείπει στους φίλους του, με τους οποίους, άλλως τε, συχνά γλεντούσε κι ο ίδιος.

Ο Πίκινος (Κώστα Ρούκουνα) - Κώστας Ρούκουνας, 1934

Η μπύρα του Πίκινου (Κώστα Ρούκουνα) - Κώστας Ρούκουνας, 1935



Σας βάζω εδώ, μία εξαιρετική νεότερη ηχογράφηση της "Μπύρας του Πίκινου", με τον Γιάννη Νιάρχο (τραγούδι-κιθάρα), τον αλησμόνητο Έκτορα Κοσμά (βιολί) και τον Χρήστο Μπινιάρη (μπεντίρ)

Η μπύρα του Πίκινου (Κώστα Ρούκουνα) - Γιάννης Νιάρχος

Το κτίριο που στέγαζε την ταβέρνα, στέγασε μία βιοτεχνία (κυτιοποιία;),τη δεκαετία του 1950. Το 1957, πάντως, χρησιμοποιήθηκε ο πάνω όροφος του κτιρίου για να γυριστούν κάποιες σκηνές από την ταινία «Το αμαξάκι», με τους: Ο. Μακρή, Γ. Βασιλειάδου, Α. Βαλάκου. Β. Αυλωνίτη, Π. Ζερβό κ. ά. Τη μουσική έγραψε ο Μ. Χατζιδάκις, σας έχω και δύο σχετικά κομμάτια. Αργότερα το κτίριο έγινε τυπογραφείο και σήμερα είναι (πάλι!) ταβέρνα.

Αξίζει, νομίζω, να χαζέψετε κάποιο σχετικό υλικό που μάζεψα.

Αριστερά είναι το κτίριο, στο ισόγειο του οποίου στεγαζόταν "Η μπύρα του Πίκινου". Υπολογίζω ότι πρόκειται για φωτογραφία του 1960-1970. Δίπλα, είναι το κτίριο στη σημερινή του μορφή (Το φωτογράφησα στις 25-9-2016). Οι δύο φωτογραφίες δεξιά, δείχνουν το πορτόνι του κτιρίου τη δεκαετία του 1960 και σήμερα. Όπως εύκολα θα διαπιστώσετε, πρόκειται για το ίδιο -σιδερένιο- πορτόνι.

Να προσθέσω, εδώ, ότι μου έκανε εντύπωση το μέγεθος της "σάλας" που ήταν η -διάσημη, υποτίθεται- ταβέρνα. Πρόκειται, λοιπόν, για ένα τετράγωνο(;) διαστάσεων 9 μέτρων(;). Πόσο κόσμο χώραγε, αναρωτιέμαι...

 

Δες τε το πορτόνι, εδώ, από την ταινία του 1957. Δεν είναι το ίδιο και μάλλον άλλαξε λίγο μετά. Όμως οι παραστάδες του, είναι ακριβώς ίδιοι, όπως άλλωστε και σήμερα.

Μάλλον ίδια φαίνονται και τα δύο μπαλκόνια. Αυτό του '60 και το σημερινό. Στη δεξιά φωτογραφία, το άλσος απέναντι από το κτίριο



Να και κάποιες φωτογραφίες του Κώστα Ρούκουνα, που ύμνησε τον φίλο του Κώστα Πίκινο και την ταβέρνα του. Στην τρίτη από αριστερά, ως φαντάρος (παρουσιάστηκε το 1924). Στην τέταρτη, ως λουόμενος (1938). Δεξιά, χωριστά, είναι ο Απόστολος Χατζηχρήστος με το μπουζούκι του, στην αυλή(;) του κτιρίου που στέγαζε την "Μπύρα του Πίκινου"

Μια και γυρίστηκαν σκηνές της ταινίας "Το αμαξάκι",  στο ανώγειο του κτιρίου της οδού Ακάμαντος 28, λέω να σας βάλω λίγο σχετικό υλικό.

Η αφίσα της ταινίας "Το αμαξάκι" και μία σκηνή με όρθιο τον Βασίλη Αυλωνίτη, φέροντα μύστακα και ψαθάκι.
Όλη η ταινία είναι εδώ: https://www.youtube.com/watch?v=3RWbypmWB9M

Χορός στην αυλή (Μάνου Χατζιδάκι), από την ταινία "Το αμαξάκι" (κλικ)

Στο μπαρ (Μάνου Χατζιδάκι), από την ταινία "Το αμαξάκι" (κλικ)

Να σημειώσω, περαίνων, ότι ο Στέλιος Κηρομύτης έγραψε ένα τραγούδι για τον Πίκινο ("Ο Πίκινος"), το οποίο δε δισκογραφήθηκε ποτέ. Το αναφέρει ο Ηλίας Πετρόπουλος στο βιβλίο του "Ρεμπέτικα τραγούδια" (Κέδρος, 1991).