Πάντα, εδώ στο ...Ελλάντα, μία από το ίδια και πάντα βρόμικα..., αφού "σκατιάρηδες" ήταν οι ισχυροί!
Ήταν 1η Αυγούστου του 1937 και ώρα 10 το βράδυ. Στα 500 μέτρα έξω από το κεντρικό λιμάνι του Πειραιά, συγκρούστηκε το σαπιοκάραβο ατμόπλοιο "Υδράκι" (50 ετών παλιό) με το πετρελαιοκίνητο ιστιοφόρο "Ανάστασις" (sic) και το σαπάκι βυθίστηκε μέσα σε λίγα λεπτά... Είκοσι τέσσερα άτομα πνίγηκαν, μεταξύ αυτών και παιδιά. Μεγάλος σάλος έγινε, όπως πάντα σε τέτοιες περιπτώσεις, που τα σαπιοκάραβα έφαγαν τσάμπα κόσμο, αλλά (μάλιστα, το βρήκατε...) κανένας δεν τιμωρήθηκε. Αμέσως, την ίδια χρονιά εννοώ, ο Κώστας Ρούκουνας έγραψε και ηχογράφησε το τραγούδι "Οι αδικοπνιγμένοι" που ερμήνευσε λυγμικά ο ίδιος. Όμως μετά από δίκη το τραγούδι αυτό απαγορεύτηκε. Έχει πει ο ίδιος ο Ρούκουνας τα εξής: Οι καπεταναίοι κατά πως φαίνεται είχαν γερούς δικηγόρους και πολλά μέσα και πήρανε απαγόρεψη (σ.σ. του τραγουδιού), ένεκα που δεν τους συνέφερε αυτά που τους έψελνα και διότι ξεσηκωνότανε ο κόσμος, ο οποίος θα τους έτρωγε για τους σκυλοπνίχτες...
Κανονικά, έπρεπε να σας βάλω το εμβατήριο "Η Ελλάδα ποτέ δεν πεθαίνει...", αλλά για να μην παρεξηγηθώ, νάτο το ...ψαλτήρι του Ρούκουνα στους απαίσιους δολοφόνους.
Α! "στου Παρλαμά" που λέει το τραγούδι, ήταν ταβέρνα πάνω στην ακτή, ακριβώς απέναντι από τον τόπο του ατυχήματος.
 |
| Τα ...κανάλια τη δουλειά τους, όπως πάντα, κι η ατιμωρησία το αυτό! |
 |
| Το ατμόπλοιο "Υδράκι", ό,τι που ...πενηντάρισε, αλλά κανείς δε σκοτιζόταν γι' αυτό! |
 |
| Εδώ, ο άλλος φονιάς, η "Ανάστασις"... |
 |
Και τρεις μέρες μετά την τραγωδία, δηλαδή στις 4-8-1937, ο δικτάτορας εκφωνούσε διάγγελμα
επί τη πρώτη επετείω της ...επαναστάσεως! |
