Διάφορα βίντεο
Εδώ είναι κάποια ιδιαίτερα βίντεο με εμένα, τα οποία δεν έχουν σχέση με τα ρεμπέτικα κ.λ.π. Δε θέλω να τα "ανεβάσω" όλα στο You Tube εκτεθειμένα -φυσικά-για τυχαία θέαση, γιατί προτιμώ να τα βλέπουν μόνο όσοι -και άγνωστοί μου προφανώς- θα επισκέπτονται τη σελίδα. Σα να πούμε για μια "κατ' οίκον" προβολή! Εξ' άλλου, δεν ξέρω γιατί..., αλλά μερικά από τα παλιά βιντεάκια μου τα θεωρώ σαν πιο ...προσωπικά. Ίσως να τα έχει ...ευλογήσει ο χρόνος ή ίσως πάλι είναι συνδεδεμένα και με κάποιες ωραίες στιγμές.
Ξεκινάμε από τα παλιότερα κι ερχόμαστε προς τα τωρινά...Περίοδος Θεσσαλονίκης, μέχρι το 1973
 |
| Η πινακίδα (50Χ50cm) της "Μπουάτ 107", πάνω από την πόρτα της εισόδου. |
Το σημαντικότερο βιντεάκι από αυτή την περίοδο και μέσα στη Χούντα, είναι αυτό που δείχνει σκηνές από τη " Μπουάτ 107". Θα μπορούσα να διηγηθώ πάμπολλες ιστορίες γι' αυτόν το χώρο, ο οποίος ...τάραξε τα νερά και άφησε τη σφραγίδα του στη διασκέδαση της Θεσσαλονίκης. Το σήμα της ήταν ένα μάτι, στην κόρη του οποίου ήταν γραμμένο το "107", ενώ στη θέση του φρυδιού έγραφε "ΜΠΟΥΑΤ". Το "107" ήταν ο αριθμός των θέσεων της μπουάτ. Όμως ένα ...ξεφτέρι της "Ασφάλειας" ισχυριζόταν σοβαρά ότι το "107" είναι ...αριστερό σύνθημα, αφού η άθροισή του με τον αριθμό "7" της πολυκατοικίας -στο ισόγειο της οποίας βρισκόταν η μπουάτ- δίνει τον ...αριστερό αριθμό "114" (107+7=114)! (114 ήταν τότε ο αριθμός του τελευταίου άρθρου του "Συντάγματος", με τον πατριωτικό χαρακτήρα).
Εκτός από το μουσικό πρόγραμμα, παρουσιάζονταν συχνά κι άλλες δραστηριότητες, όπως: προβολή μικρών ταινιών, συνήθως κωμικών, μικρά μονόπρακτα, απαγγελία ποίησης ή κειμένων, καραγκιόζης κ.α. Αλλά όλ' αυτά δεν κράτησαν πολύ, αφού η μπουάτ στράφηκε σε άλλο κοινό και προσκάλεσε να τραγουδήσει ακόμα και την Αλίκη Βουγιουκλάκη. Εμείς, βέβαια, οι "ιδρυτές", την είχαμε ήδη ...κοπανήσει!
Εκτός από το μουσικό πρόγραμμα, παρουσιάζονταν συχνά κι άλλες δραστηριότητες, όπως: προβολή μικρών ταινιών, συνήθως κωμικών, μικρά μονόπρακτα, απαγγελία ποίησης ή κειμένων, καραγκιόζης κ.α. Αλλά όλ' αυτά δεν κράτησαν πολύ, αφού η μπουάτ στράφηκε σε άλλο κοινό και προσκάλεσε να τραγουδήσει ακόμα και την Αλίκη Βουγιουκλάκη. Εμείς, βέβαια, οι "ιδρυτές", την είχαμε ήδη ...κοπανήσει!
Περίοδος Σουηδίας (Sveriges period)
Στη Σουηδία, στη Στοκχόλμη, είχα μεταξύ άλλων δραστηριοποιηθεί στο ραδιόφωνο και στην τηλεόραση. Συμμετείχα σε τηλεοπτικά προγράμματα, έκανα ο ίδιος δικά μου -κυρίως παιδικά-, αλλά παρουσίαζα και κάποια τα οποία η "Σουηδική Τηλεόραση" (Sveriges Television) είχε αγοράσει από την Ελλάδα. Δυστυχώς δεν έχω όλες αυτές τις δραστηριότητες..., γιατί δεν ήταν πάντα εύκολο να καταγραφούν, κυρίως οι ζωντανές. Και συχνά πριν μπω στο στούντιο έψαχνα έναν άνθρωπο εκεί, για να βάλει σ' ένα βίντεο μια κασέτα που του έδινα. Δεν καταγράφονταν τότε όλα τα προγράμματα...
'Όπως σ' ένα όνειρο - Så som i en dröm (κάντε κλικ)
Πρόκειται για ένα χριστουγεννιάτικο πρόγραμμα, το οποίο προβλήθηκε τα Χριστούγεννα του 1980, με προσκαλεσμένους από την Ελλάδα τους: Δόμνα Σαμίου, Διονύση Σαββόπουλο, Ελευθερία Αρβανιτάκη, Πέτρο Καλύβα και "Οπισθοδρομική Κομπανία".
*********************************************************************
Δυστυχώς, αυτός που ανέλαβε να το μαγνητοσκοπήσει -γιατί ήταν ζωντανό το πρόγραμμα, δεν το είδα ποτέ από τον καναπέ...- αυτός λοιπόν, δεν είχε τηλεόραση που λειτουργούσε σωστά κι έτσι τα 2/3 της δικιάς μου παρέμβασης έμεινε χωρίς ήχο, συγκεκριμένα μέχρι το σημείο 6' 19''. Για να διορθωθεί κάπως το κακό και για να μην έχουμε ...βωβό κινηματογράφο, έβαλα πολύ μεταγενέστερα μία πρόζα περίπου ίδια με την "χαμένη" αρχική (αλλά σίγουρα με το ίδιο ακριβώς περιεχόμενο). Γι αυτό και δε συμβαδίζει πάντα ο λόγος στα ελληνικά με τη μετάφραση στα σουηδικά, στους υπότιτλους.
Μιλούσα και τραγουδούσα σε μαθητές, για τον μύθο της "ανάστασης" της Περσεφόνης και το ανέβασμά της στη Γη.
***********************************************************************
***********************************************************************
Άφησα μόνο ένα μικρό μέρος από το πρόγραμμα της Ελλάδας, με ήχο κανονικό αυτή τη φορά... Ο μύθος της Περσεφόνης, πάλι. Ήταν το 1982.
***********************************************************************
***********************************************************************
Δεν συμπεριέλαβα καθόλου το ελληνικό πρόγραμμα, γιατί είναι άλλος ο σκοπός αυτών των αναρτήσεων. Ήταν το 1982.
***********************************************************************
***********************************************************************
Δικά μου παιδικά προγράμματα
Πώς φτιάχνουμε ένα τραγούδι (1985)
Είναι ένα πρόγραμμα για να μάθουν τα παιδιά του δημοτικού ότι για να γίνει ένα τραγούδι χρειάζεται: να γραφτούν στίχοι, μουσική, να βρεθούν μουσικοί που θα παίξουν και τραγουδιστές που θα το πουν. Το πρόγραμμα μεταδόθηκε σε δύο συνέχειες.
***********************************************************************
"Το αστέρι" (Π. Σ.) και "Το δέντρο που πάντα έδινε" του Σελ Σίλβερστάϊν
Ξεφυλλίζουμε μαζί με τον Βασίλη Μπολονάσο βιβλία με εικονογραφημένα παραμύθια και μετά παρουσιάζουμε "Το αστέρι", ένα δικό μου παραμυθάκι και "Το δέντρο που πάντα έδινε" του Σελ Σίλβερστάϊν. Ήταν το 1983.
***********************************************************************
"Παλιά παιδικά παιχνίδια" (Αυτοσχέδιο ποδοσφαιράκι και μπίλιες ή γκαζές)
Η βιντεοσκόπηση έγινε στο σπίτι μου και στον κήπο του, στη Σουηδία, η δε προετοιμασία, ο συντονισμός και η παρουσίαση έγιναν μαζί με τον Βασίλη Μπολονάσο.
***********************************************************************
Και κάτι ποιο ...σύγχρονο.
Με την (λέμε και καμιά μαλακία, άμα υπάρχει το ...αντι-κείμενο) επίσημη απαγόρευση του καπνίσματος σε κλειστούς χώρους στην Ελλάδα -η οποία απαγόρευση (προφανώς...) ποτέ δεν εφαρμόστηκε...- κάναμε, στις 24-6-2009, ένα "τσιγαροαποχαιρετιστήριο" πρόγραμμα στον ΙΑΝΟ. Το ξεκίνησα εγώ -ων μη καπνιστής- μ' ένα αναμμένο πούρο Κοχίμπα στο στόμα και μ' ένα τραγουδιστό στιχάκι που έκανα για την περίπτωση.
Τσιγαροαπαγόρευση μη εφαρμοσθείσα ποτέ..., γιατί έτσι γουστάρουμε!
Πώς φτιάχνουμε ένα τραγούδι (1985)
Είναι ένα πρόγραμμα για να μάθουν τα παιδιά του δημοτικού ότι για να γίνει ένα τραγούδι χρειάζεται: να γραφτούν στίχοι, μουσική, να βρεθούν μουσικοί που θα παίξουν και τραγουδιστές που θα το πουν. Το πρόγραμμα μεταδόθηκε σε δύο συνέχειες.
***********************************************************************
"Το αστέρι" (Π. Σ.) και "Το δέντρο που πάντα έδινε" του Σελ Σίλβερστάϊν
***********************************************************************
"Παλιά παιδικά παιχνίδια" (Αυτοσχέδιο ποδοσφαιράκι και μπίλιες ή γκαζές)
Η βιντεοσκόπηση έγινε στο σπίτι μου και στον κήπο του, στη Σουηδία, η δε προετοιμασία, ο συντονισμός και η παρουσίαση έγιναν μαζί με τον Βασίλη Μπολονάσο.
***********************************************************************
Και κάτι ποιο ...σύγχρονο.
Με την (λέμε και καμιά μαλακία, άμα υπάρχει το ...αντι-κείμενο) επίσημη απαγόρευση του καπνίσματος σε κλειστούς χώρους στην Ελλάδα -η οποία απαγόρευση (προφανώς...) ποτέ δεν εφαρμόστηκε...- κάναμε, στις 24-6-2009, ένα "τσιγαροαποχαιρετιστήριο" πρόγραμμα στον ΙΑΝΟ. Το ξεκίνησα εγώ -ων μη καπνιστής- μ' ένα αναμμένο πούρο Κοχίμπα στο στόμα και μ' ένα τραγουδιστό στιχάκι που έκανα για την περίπτωση.
Τσιγαροαπαγόρευση μη εφαρμοσθείσα ποτέ..., γιατί έτσι γουστάρουμε!
