(Ήγουν, ο Καπετανάκης και ο Douglas Fairbanks)
Εδώ έχουμε μια ωραία ιστοριούλα, να ακούσουμε όμως πρώτα το τραγούδι "Ο Καπετανάκης", από τον Παναγιώτη Μιχαλόπουλο.
"Ο Καπετανάκης", είναι ένα τραγούδι ...φάντασμα, αφού ακούγονται διάφορα για την πατρότητα και την ηλικία του, όχι όμως με στοιχεία. Προβάλλεται ως τραγούδι της φυλακής. Ο Η. Πετρόπουλος στην πρώτη έκδοση του βιβλίου του "Ρεμπέτικα τραγούδια", το 1968, το συμπεριλαμβάνει στο κεφάλαιο "Της φυλακής" (σελ.278). Τα στιχάκια που καταγράφει είναι κανονικά ...σκυλάδικα, σημειώνει ότι είναι ζεϊμπέκικο (ενώ είναι ...ρούμπα), ότι ακουγόταν "πρίν σαράντα χρόνια" -δηλαδή τη δεκαετία του 1920- και τέλος ότι ο "Καπετανάκης προφανώς ήταν δεσμοφύλακας".
Έχω ακούσει αρκετά γι' αυτό το κομμάτι, το οποίο άρχισε να διαδίδεται μετά το 1965, όπως πολλοί συμφωνούν. (Από μέσα μου λέω, μετά το 1970-73...). Ρυθμικά, όπως είπα, είναι ρούμπα (πάντως έχω δει να το χορεύουν και συρτό σε κάποιο γάμο...). Η μουσική του ακούγεται ...σύγχρονη και έχει στοιχεία από το νεότερο δημοτικό τραγούδι. Τα στιχάκια του μού φαίνονται επιτηδευμένα ρεμπέτικα και τελικά δε θα έλεγα ότι είναι από τα αδέσποτα ρεμπέτικα της φυλακής των αρχών του 1900, όπως τα "Πάλι μεθυσμένος είσαι" (1906), "Γιαφ-γιουφ" (1919), "Το χασίσι" (1924), "Μες στου Συγγρού τη φυλακή" (1926), "Στη φυλακή με βάλανε" (1928) κ.ά. Όμως ένα στιχάκι του, παραπέμπει σαφώς στη δεκαετία του 1920 και προφανώς δε μπορεί να γράφτηκε -το στιχάκι αυτό- τη δεκαετία του 1960! Γι' αυτό το στιχάκι άλλωστε γράφτηκε τούτο το κειμενάκι. Είναι το πρώτο-πρώτο -στιχάκι- που λέει "Δεν ξανακάνω φυλακή με τον Καπετανάκη που 'χει ντούγκλα στο μουστάκι". (Έτσι ακούγεται κι απ' τον Μιχαλόπουλο, "ντούγκλα"). Ο Πετρόπουλος, αντί του "...που 'χει ντούγκλα στο μουστάκι", γράφει "...να του χέσω το μουστάκι". Πολύς ...ντόρος είχε γίνει γι' αυτή τη λέξη "ντούγκλα" και ακουγόντουσαν πολλά ωραία και τερπνά. Προφανώς χωρίς στοιχεία. Τι διάολο! Έλληνες είμαστε κι άμα λάχει γινόμαστε και ...Φώσκολοι, δηλαδή παραμυθάδες. Το στιχάκι, λοιπόν, αυτό ("Δεν ξανακάνω φυλακή με τον Καπετανάκη που 'χει ντούγκλα στο μουστάκι") και που το θεωρώ της δεκαετίας του 1920, παραπέμπει στο όνομα του διάσημου τότε Αμερικανού ηθοποιού του βωβού, κυρίως, κινηματογράφου, του Douglas Fairbanks (1883-1939) , οποίος έπαιξε στον "Ρομπέν των δασών", τον "Κλέφτη της Βαγδάτης", "Το σημάδι του Ζορό" κ.ά. Αυτός λοιπόν έτρεφε μουστάκι "ποντικοουρά" που λέμε, είχε γίνει μόδα και τον αντέγραφε όλος ο κόσμος. Και το Douglas, το διάβαζαν εδώ "Ντούγκλας" λόγω "ou". Έτσι, είναι πολύ πιθανό να κυκλοφορούσε τότε το αδέσποτο αυτό στιχάκι, εννοώντας ότι έχει ...αλά "Douglas το μουστάκι", ηχητικά "Ντούγλα ςτο μουστάκι".
Για τον Καπετανάκη δεν είχαμε συγκεκριμένα στοιχεία, πέραν του γενικού "δεσμοφύλακας". Μάλιστα κάποιοι ...ευφάνταστοι διέδιδαν ότι ήταν σκληρός δεσμοφύλακας στη ...Σμύρνη. (Δεν παιζόμαστε, αδέρφια...). Τελικά, στοιχεία βρήκε ο ακούραστος Κώστας Βλησίδης. Έτσι, ο Ιωάννης Καπετανάκης, ήταν διευθυντής της φυλακής "Παλιά Στρατώνα" από το 1918 ως το 1925. Είχε γίνει ...θρύλος, αφού ήταν τύπος σκληρός, "μούτρο" που λέμε, αλλά και ...πονηρόπουλος. Για κάποια "πονηριά", ίσως, μετατέθηκε στο Γεντί Κουλέ, όπου πάντως τον βρίσκουμε τον Μάρτιο του 1930. Το όνομα Καπετανάκης, πάντως, το ακούμε στο τραγούδι "Έσπασες τα πιάτα", στην εκτέλεση με τον Κώστα Νούρο, το 1929. Στο σημείο 2:04 λέει: ...Δεν πάω πια στη φυλακή, αμάν, και στου Καπετανάκη, γιαφ γιουφ...
Έσπασες τα πιάτα, Κώστας Νούρος, 1936
Έχω ακούσει αρκετά γι' αυτό το κομμάτι, το οποίο άρχισε να διαδίδεται μετά το 1965, όπως πολλοί συμφωνούν. (Από μέσα μου λέω, μετά το 1970-73...). Ρυθμικά, όπως είπα, είναι ρούμπα (πάντως έχω δει να το χορεύουν και συρτό σε κάποιο γάμο...). Η μουσική του ακούγεται ...σύγχρονη και έχει στοιχεία από το νεότερο δημοτικό τραγούδι. Τα στιχάκια του μού φαίνονται επιτηδευμένα ρεμπέτικα και τελικά δε θα έλεγα ότι είναι από τα αδέσποτα ρεμπέτικα της φυλακής των αρχών του 1900, όπως τα "Πάλι μεθυσμένος είσαι" (1906), "Γιαφ-γιουφ" (1919), "Το χασίσι" (1924), "Μες στου Συγγρού τη φυλακή" (1926), "Στη φυλακή με βάλανε" (1928) κ.ά. Όμως ένα στιχάκι του, παραπέμπει σαφώς στη δεκαετία του 1920 και προφανώς δε μπορεί να γράφτηκε -το στιχάκι αυτό- τη δεκαετία του 1960! Γι' αυτό το στιχάκι άλλωστε γράφτηκε τούτο το κειμενάκι. Είναι το πρώτο-πρώτο -στιχάκι- που λέει "Δεν ξανακάνω φυλακή με τον Καπετανάκη που 'χει ντούγκλα στο μουστάκι". (Έτσι ακούγεται κι απ' τον Μιχαλόπουλο, "ντούγκλα"). Ο Πετρόπουλος, αντί του "...που 'χει ντούγκλα στο μουστάκι", γράφει "...να του χέσω το μουστάκι". Πολύς ...ντόρος είχε γίνει γι' αυτή τη λέξη "ντούγκλα" και ακουγόντουσαν πολλά ωραία και τερπνά. Προφανώς χωρίς στοιχεία. Τι διάολο! Έλληνες είμαστε κι άμα λάχει γινόμαστε και ...Φώσκολοι, δηλαδή παραμυθάδες. Το στιχάκι, λοιπόν, αυτό ("Δεν ξανακάνω φυλακή με τον Καπετανάκη που 'χει ντούγκλα στο μουστάκι") και που το θεωρώ της δεκαετίας του 1920, παραπέμπει στο όνομα του διάσημου τότε Αμερικανού ηθοποιού του βωβού, κυρίως, κινηματογράφου, του Douglas Fairbanks (1883-1939) , οποίος έπαιξε στον "Ρομπέν των δασών", τον "Κλέφτη της Βαγδάτης", "Το σημάδι του Ζορό" κ.ά. Αυτός λοιπόν έτρεφε μουστάκι "ποντικοουρά" που λέμε, είχε γίνει μόδα και τον αντέγραφε όλος ο κόσμος. Και το Douglas, το διάβαζαν εδώ "Ντούγκλας" λόγω "ou". Έτσι, είναι πολύ πιθανό να κυκλοφορούσε τότε το αδέσποτο αυτό στιχάκι, εννοώντας ότι έχει ...αλά "Douglas το μουστάκι", ηχητικά "Ντούγλα ςτο μουστάκι".
Για τον Καπετανάκη δεν είχαμε συγκεκριμένα στοιχεία, πέραν του γενικού "δεσμοφύλακας". Μάλιστα κάποιοι ...ευφάνταστοι διέδιδαν ότι ήταν σκληρός δεσμοφύλακας στη ...Σμύρνη. (Δεν παιζόμαστε, αδέρφια...). Τελικά, στοιχεία βρήκε ο ακούραστος Κώστας Βλησίδης. Έτσι, ο Ιωάννης Καπετανάκης, ήταν διευθυντής της φυλακής "Παλιά Στρατώνα" από το 1918 ως το 1925. Είχε γίνει ...θρύλος, αφού ήταν τύπος σκληρός, "μούτρο" που λέμε, αλλά και ...πονηρόπουλος. Για κάποια "πονηριά", ίσως, μετατέθηκε στο Γεντί Κουλέ, όπου πάντως τον βρίσκουμε τον Μάρτιο του 1930. Το όνομα Καπετανάκης, πάντως, το ακούμε στο τραγούδι "Έσπασες τα πιάτα", στην εκτέλεση με τον Κώστα Νούρο, το 1929. Στο σημείο 2:04 λέει: ...Δεν πάω πια στη φυλακή, αμάν, και στου Καπετανάκη, γιαφ γιουφ...
Έσπασες τα πιάτα, Κώστας Νούρος, 1936
Το πώς δημιουργήθηκε το γνωστό τραγούδι που λέγαμε, "Ο Καπετανάκης", είναι άγνωστο. Να καταθέσω και τα εξής:
α. Ο Διονύσης Μανιάτης βρήκε μια ηχογράφηση του "Καπετανάκη" την οποία εξέδωσε η εταιρεία EL GRECO, η οποία έγινε την 1-1-1975 με τραγουδιστή τον Παναγιώτη Σκουρτέλη, ενώ ως συνθέτης εμφανίζεται κάποιος Κώστας Ράλλης.
β. Ο δημοσιογράφος Δημήτρης Γκιώνης, με αφορμή ένα επεισόδιο της εκπομπής "Παρασκήνιο" στο οποίο συμμετείχε ο Στέλιος Κηρομύτης (και τραγούδησε τον "Καπετανάκη"), άκουσε τον Κηρομύτη να λέει ότι ότι ο "Καπετανάκης" είναι δικό του τραγούδι και το έγραψε γιατί είχε κάνει φυλακή στην "Παλιά Στρατώνα", όταν ήταν εκεί και ο Καπετανάκης...
Πάντως κυκλοφορεί, ότι τα στιχάκια τα έγραψε ο Π. Μιχαλόπουλος και τη μουσική ο Λ. Μπουρνέλλης. Τι να σας πω... Δε μού άρεσε ο Φώσκολος... Σας δείχνω όμως τον ωραίο ...Ντούγκλας.
 |
| Με τον Καπετανάκη, που 'χει Dougla sτο μουστάκι... |
 |
| Τώρα γιατί ήθελε ο άλλος να του "χέσει το μουστάκι", του ανθρώπου, δεν κατάλαβα... |
Προσοχή!
Θα σας προέτρεπα, για περισσότερα στοιχεία για τον Ι. Καπετανάκη, να επισκεφτείτε την ...διπλανή υποσελίδα Φυλακές "Παλιά Στρατώνα". (Άλλωστε εκεί ήταν ...διαβόητος διευθυντής, ο μάγκας ο Ιωάννης!).
Κάντε κλικ στο ακόλουθο λινκ!
http://www.panossavopoulos.gr/p/11-12-1931-1932.html
Θα σας προέτρεπα, για περισσότερα στοιχεία για τον Ι. Καπετανάκη, να επισκεφτείτε την ...διπλανή υποσελίδα Φυλακές "Παλιά Στρατώνα". (Άλλωστε εκεί ήταν ...διαβόητος διευθυντής, ο μάγκας ο Ιωάννης!).
Κάντε κλικ στο ακόλουθο λινκ!
http://www.panossavopoulos.gr/p/11-12-1931-1932.html
