(Για να δείτε το πώς το "ένα" φέρνει τ' "άλλο", που λέει κι ο λαός μας...)
Αθυρόστομη, ιστορική ζωντανή ηχογράφηση, μπουζούκι ο συνθέτης, κιθάρα ο Γιάννης Σταμούλης-Μπιρ Αλλάχ. Κι όταν ο Κηρομύτης τραγουδάει Γεράματα ρε Γιάννη μου..., απευθύνεται προφανώς στον Γιάννη Σταμούλη!
 |
| Εδώ, ο δημιουργός του "Ελεγείου", Στέλιος Κηρομύτης και ο συνοδός κιθαρίστας της ιστορικής αυτής ηχογράφησης, ο Γιάννης Σταμούλης ή Μπιρ Αλλάχ |
Επακόλουθο του προηγούμενου άσματος... και "Τσακατσούκας" (σίριαλ...)
Φαίνεται ότι κάποια στιγμή, ο Χρήστος-Παντελής Μανάρας, ...ζήλεψε το προηγούμενο πόνημα του Κηρομύτη, Ελεγείον ανδρών, κι έτσι έκανε το δικό του ελεγείο, με τίτλο "Ο τσακατσούκας" (όπου τσακατσούκας -στο άσμα- εστί απομαρανθείς φαλλός τις). Τη λέξη "τσακατσούκα", δεν την ανιχνεύουμε εύκολα. Τα λεξικά δεν ασχολούνται μαζί της (ειδικά δε εκείνα τα ...πολυπράγμονα -κολτούρα να φύγουμε, άσε και ...χέσε). Ο λαός (παλαιότερα, εννοείται) με τη λέξη "τσακατσούκα" εννοούσε τους ...θορυβώδεις ξηρούς καρπούς, κυρίως τον λιόσπορο και τον πασατέμπο. Μάλιστα ο Πέτρος Κυριακός, το 1931, είχε ηχογραφήσει τον δικό του "Τσακατσούκα", όχι με φαλλική έννοια αλλά με ...ξηροκαρπική! (Προσέξτε τα στιχάκια...). Όμως και στο τραγούδι "Ο πασατεμπάς", των Χ. Βασιλειάδη-Δ. Σέμση (1940), ακούμε την άδουσα Ι. Γεωργακοπούλου, στο σημείο 1.40 του τραγουδιού, να ...διαλαλεί: Ο τσακατσούκααας! Βέβαια "τσάκα-τσούκα" δεν ηχούν μόνο τα αδιάκοπα καταβροχθιζόμενα σπόρια, αλλά και τα γυαλικά όταν σπάζονται σε ...ποσότητες, κυρίως σε γλέντια. Κι αυτός ο ήχος, έχει καταγραφεί στο ομώνυμο τραγούδι του Κώστα Σκαρβέλη "Τσάκα τσούκα σπάστα", με τον Γ. Κάβουρα (1937).
Θα σας βάλω λοιπόν, στη συνέχεια, τον φαλλικό "Τσακατσούκα" του Μανάρα και τον ξηροκαρπικό "Τσακατσούκα" του Κυριακού. Τον "Πασατεμπά'' και το "Τσάκα τσούκα σπάστα", που μόλις ανέφερα, αλλά πώς να μη σας βάλω και τον "Πασατέμπο" του θεού Χιώτη; Μάλιστα, θα ακούσετε τον ίδιον τον Χιώτη στην πρώτη φωνή και με το σεκόντο του Στελλάκη.
Να σημειώσω εδώ, ότι στον "Τσακατσούκα" του Κυριακού, ακούγεται η χρησιμοποίηση στίχων του τραγουδιού του Κ. Μπέζου (Α. Κωστή)," Ήσουνα ξυπόλητη", το οποίο είχε ήδη ηχογραφηθεί δύο χρόνια πριν, το 1930.
Κι όλα αυτά να ...πλέουν σε "πελάγη" φωτογραφιών, γελοιογραφιών κ.ά.
 |
Αριστερά, η ετικέτα της μοναδικής ηχογράφησης του "Πασατέμπου" με τον ίδιον τον Εμμανουήλ να ερμηνεύει την πρώτη φωνή, ενώ σεγόντο του κάνει ο καλύτερος -κατά τη γνώμη μου- ...σεγοντίστας στα ρεμπέτικα, ο Στελλάκης. Δεξιά η ετικέτα του "Τσάκα τσούκα σπάστα", του Σκαρβέλη, με τον Κάβουρα.
|
Ο Τσακατσούκας, σύνθεση και ερμηνεία: Χρήστος-Παντελής Μανάρας
Ο Τσακατσούκας (Π. Κυριακού) - Π. Κυριακός - Γυνή;, 1932
 |
| Γιώργος Κάβουρας, Πέτρος Κυριακός, Κώστας Σκαρβέλης και απών ο Χρήστος-Παντελής Μανάρας |
Ο Πασατεμπάς (Χ. Βασιλειάδη-Δ. Σέμση) - Ι. Γεωργακοπούλου, 1940
 |
| Οι συντελεστές του "Πασατεμπά", Σαλονικιός, Βασιλειάδης και Γεωργακοούλου |
Τσάκα τσούκα σπάστα (Κ. Σκαρβέλη) - Γ. Κάβουρας, 1937
Ο Πασατέμπος (Μ. Χιώτη) - Χιώτης-Στελλάκης, 1948
 |
| Απολαύστε, σε φωτογραφίες, τον Μανωλάκη! |
 |
| Να κι ο Στελλάκης, ο (και) απίθανος ...διφωνίστας (...σεγοντίστας) |
 |
Το να μιλάμε περί του πασατέμπου και του ήχου της ...θραύσεώς του και να μη δείξουμε ποιοι και πώς τα πουλάγανε (τότενες) τα διάφορα ...ξηροκάρπια, θα ήταν παράλειψη αισθητή και μέγα σφάλμα.
|
Οι ...ξηροκαρπίτες έχουν περάσει και στον αγαπημένο ασπρόμαυρο ελληνικό κινηματογράφο. Να εδώ μια σπαρταριστή σκηνή με τον Γκιωνάκη να φωνάζει τον "τσακατσούκα" για να κεράσει την αγαπημένη του! Είναι από την ταινία "Ένας απένταρος λεφτάς" (1967). Σας βάζω αμέσως την επίμαχη σκηνή.
Τα "τσακα-τσούκα", όμως, από τα σπόρια -ειδικά μέσα σε κινηματογράφους- ήταν μία εκνευριστική ενόχληση για όσους κάθονταν δίπλα-παραδίπλα σε ...μασουλώντα θεατή. Συχνότατες ήταν οι παρατηρήσεις, καθώς και οι διαπληκτισμοί, οπότε οι γελοιογράφοι της εποχής είχαν ένα ακόμα θέμα για τις σάτιρές τους... Να!
Τα "τσακα-τσούκα", όμως, από τα σπόρια -ειδικά μέσα σε κινηματογράφους- ήταν μία εκνευριστική ενόχληση για όσους κάθονταν δίπλα-παραδίπλα σε ...μασουλώντα θεατή. Συχνότατες ήταν οι παρατηρήσεις, καθώς και οι διαπληκτισμοί, οπότε οι γελοιογράφοι της εποχής είχαν ένα ακόμα θέμα για τις σάτιρές τους... Να!
 |
| Σταματάκης, Αρχέλαος και Πολενάκης, οι τρεις μάγοι του λαϊκού σκίτσου της εποχής! |
 |
| Pasatebos are forever... (like ...Diamonts are forever) |
Μην ξεχαστούμε...
Ο ''πασατέμπος" και το "τσάκα-τσούκα" έχουν περάσει και σε κάμποσα σύγχρονα τραγούδια. Αναφέρω μόνο τα εξής δύο:
* "Ο έρωτας της Κυριακής" (μυρίζει πασατέμπο), των Γ. Σπανού-Μ. Φακίνου (1984)
* "Τσάκα-τσούκα", του Σ. Κραουνάκη (2010)
