ΝΙΨΟΝΑΝΟΜΗΜΑΤΑΜΗΜΟΝΑΝΟΨΙΝ

**************************************************************************************************

           9 - 11 - 2021 Για τον Μίκη Θεοδωράκη

Την Πέμπτη, 2 Σεπτεμβρίου 2021 και ώρα ενάτη πρωινή, ο Μίκης ο παγκόσμιος, άνοιξε τα τεράστια χέρια του, όχι για να διευθύνει..., αλλά για να τα κάνει φτερά και να πετάξει στην αιωνιότητα! Είχε ζήσει 96 γεμάτα χρόνια! Εδώ, σας παρουσιάζω κάποιες αναρτήσεις, κυρίως για όσους δεν τις είδαν,  που έκανα και έχουν σχέση με τον Μίκη.

* Αγαπημένε Μίκη, κράτησες τη ζωή μας και της έδωσες φως

* Μια συνηγορία για τον αμφιλεγόμενο πολιτικό Μίκη

* Οι μίζεροι και τα ...200ριά εξώγαμα που μάλλον έχει ο Μίκης

* "Ο ύπνος σε τύλιξε" (Μίκης-Σεφέρης), στα σουηδικά από παιδική χορωδία

* "Επιφάνια Αβέρωφ" (Μίκης-Σεφέρης) με την παιδική χορωδία του Δημήτρη Τυπάλδου

* Ο Μίκης Θεοδωράκης μιλάει, για το που θέλει να ταφεί... 

* (Ο Μίκης ...ραπίζει) Κοιμηθείτε ήσυχα! Ο λογαριασμός είναι πληρωμένος...

* Μια μέρα θα στο πω (Μίκης-Τ. Λειβαδίτης) - Μίκης και Νίκος Θεοδωράκης

*****************************************************************************************************

*******************************************************

9 - 2 - 2021

Ελληνικά Δάνεια, αντιδάνεια και επιρροές, στον Οθωμανικό Πολιτισμό

(Του Δημήτρη Σταθακόπουλου, εκδόσεις 24 γράμματα)

Μόλις κυκλοφόρησε το βιβλίο Ελληνικά Δάνεια, αντιδάνεια και επιρροές, στον Οθωμανικό Πολιτισμό, ένα πόνημα ζωής, θα το αποκαλούσα, του Δημήτρη Σταθακόπουλου. Εκδότης ο, πολυπράγμων και λίαν ευαίσθητος σε θέματα της ελληνικής παράδοσης -ιδιαίτερα της μουσικής-, Γιώργος Δαμιανός, μέσω του εκδοτικού του πολιτιστικού φορέα "24 γράμματα".

Δημήτρης Σταθακόπουλος

Το θέμα της μουσικής ώσμωσης στην Ανατολική Μεσόγειο, είναι δύσκολο, καθ' ό ιδιαίτερα πολύπλοκο και με πολλούς παράγοντες. Είναι απίστευτα χρονοβόρο στην έρευνα, απαιτεί τεράστιο "αφτί" και ικανότητα σύγκρισης "άϋλων" δημιουργημάτων (εδώ, μελωδιών), αλλά είναι και άκρως ελκυστικό και τελικά "ηδονικό". Είναι φανερό, ότι δε μπορεί ο πασαένας να καταπιαστεί μ' αυτό ! Ο συγγραφέας, όμως, Δημήτρης Σταθακόπουλος, έχει όλα τα προσόντα και έτσι κατάφερε μέσα σε 574 σελίδες, 22 κεφάλαια και αμέτρητες φωτογραφίες, να προσεγγίσει δύσκολα μουσικά ζητήματα, να διαλευκάνει "μύθους και παραμύθια" και να βάλει το μουσικό αλισβερίσι στις περιοχές μας, σε μία τάξη! Η ερευνητική του σκαπάνη, φτάνει στα αρχαία χρόνια. Καταλαβαίνετε...  Θα επισήμαινα ότι μία σημαντική αρετή του έργου, χρήσιμη για τον πρωτόπειρο -σ' αυτά τα θέματα- αναγνώστη, αλλά και για έναν ...εν τάχει, αναζητητή κάποιας πληροφορίας, είναι ότι τα κεφάλαια μπορεί να μελετηθούν και αυτόνομα. Το λέω αυτό, για να μην σας βαραίνει η αίσθηση ότι ντε και καλά πρέπει να ξεκινήσει κανείς από την πρώτη σελίδα!

Τελικά είναι ένα πολύτιμο, "βαρύ", βιβλίο και δεν υπάρχει όμοιό του στην πιάτσα! 

Χαρά μου, αλλά και τιμή μου φυσικά, να είμαι ανάμεσα στα πρόσωπα που το προλογίζουν.

Με το επόμενο "κλειδί-λινκ", μπαίνετε στα "24  γράμματα" για άλλες πρακτικές πληροφορίες. https://24grammata.com/product/6734/    https://24grammata.com/

Και μια έκπληξη από τον εκδότη Γιώργο Δαμιανό!

€26.00 συμπερ. Φ.Π.Α.

στην τιμή συμπεριλαμβάνεται ο Φ.Π.Α.
Δωρεάν τα ταχυδρομικά έξοδα σε όλη την επικράτεια, ανεξάρτητα από το ποσό παραγγελίας.

*****************************************************************************

16 - 6 - 2020

"Οι ρίζες των ρεμπέτικων…",
τώρα και στα Βουλγαρικά!

Αυτό είναι το εξώφυλλο και το οπισθόφυλλο της έκδοσης στα βουλγαρικά

Αρχές του 2020 ο Κώστας Μαρίτσας, φιλόσοφος, συγγραφέας, μεταφραστής  και εκδότης, ο οποίος γεννήθηκε, ζει και εργάζεται στη Βουλγαρία, επικοινώνησε με τον Γιώργο Χρονά (Οδός Πανός) και ζήτησε να εκδώσει στα βουλγαρικά το βιβλίο μου "Οι ρίζες των ρεμπέτικων" (Οδός Πανός, 2018, 2019). Ο Γιώργος τον παρέπεμψε σε μένα, ενημερώνοντάς τον ότι ο ίδιος έχει τα δικαιώματα του βιβλίου μόνο για την Ελλάδα. Έτσι ο Κώστας επικοινώνησε μαζί μου... και μετά από μία εξαιρετική, δημιουργική αλλά και ευχάριστη συνεργασία (μάλιστα μέσα στη δίνη του κορονοϊού) έφτασε, και γρήγορα θα έλεγα, στις βιτρίνες των βιβλιοπωλείων της γείτονος. Μεταφραστής ο ίδιος ο κ. Κώστας Μαρίτσας, ο οποίος έχει μεταφράσει π.χ. ελληνική λογοτεχνία στα βουλγαρικά, ακόμα και Καβάφη.

Το βιβλίο, στα βουλγαρικά, είναι σε μέγεθος Α5, έχει 212 σελίδες, ενώ στα ελληνικά μόνο 151. Αυτό συνέβη για δύο λόγους. Ο ένας είναι ότι στην αρχή-αρχή μπήκε μία σύντομη ιστορική αναφορά στο ρεμπέτικο, έκτασης 30 σελίδων, ώστε ο αναγνώστης να μάθει τίνος ακριβώς μουσικού είδους τις "ρίζες" θα διαβάσει! Ο περισσότερος χώρος πάντως χρειάστηκε για τις πάνω από 100 παρατηρήσεις, διευκρινήσεις, σημασίες λέξεων κ.λ.π., αφού ο μεταφραστής είναι ιδιαίτερα λεπτομερειακός και δεν αφήνει ούτε ...ψίχουλο να χαθεί!

Άφθονο είναι το φωτογραφικό υλικό που συνοδεύει τα κείμενα και φυσικά υπάρχει και ένα CD, όπως στην ελληνική έκδοση, με 41 "ρεμπέτικες ρίζες" (τραγούδια) κι ένα blues.

 

Από αριστερά, ο Κώστας Μαρίτσας, η έκδοση στα βουλγαρικά (έτοιμη προς τα βιβλιοπωλεία…) και η ελληνική έκδοση για υπενθύμιση.

Στοιχεία για τον εκδότη:
https://www.facebook.com/KMKMpublishing/ 

https://independent.academia.edu/CostasMaritsas

 

*********************************************************************
1 - 6 - 2020

Καλό μήνα και καλό καλοκαίρι...
Για διάλλειμα, βάζω κάτι, από τις "ημέρες" του κορονοϊού... 

*********************************************************************
2 - 2 - 2020
"Τα Windows τα 10",

Η ετικέτα του βίντεο, ιστορήθη δια χειρός Ασιλαρδάμβιου, του αισθησιακοφρονούντος
Στο κειμενάκι μου παρεισέφρησαν λέξεις ...βυζαντινής παρασημαντικής προελεύσεως, όπως τουλάχιστον ισχυρίζεται μία στενή μου φίλη, φιλόλογος και ψαγμένο ...τέρας της κολάσεως γενικότερα. Οπότε τέτοια χατίρια δεν της χαλάω...

https://www.youtube.com/watch?v=1qu1mia86PY&t=7s

Εδώ είναι το τραγούδι μου "Τα windows τα 10", γραμμένο το 2016, αλλά ...συρταρωμένο για διάφορους δικούς μου, λόγους. Μάλιστα σκέφτομαι να το συμπεριλάβω στον επόμενο δίσκο μου, διασκευασμένο για μπουζουκομπαγλαμάδες και μπάντα πνευστών. Η ηχογράφηση είναι κόπια εργασίας για μένα, έτσι μη ..βαράτε πολύ! Το έβγαλα στην  επιφάνεια για να μη δυσαρεστήσω κάποιους φίλους που επέμεναν... Εδώ είναι το κειμενάκι που συνοδεύει το βίντεο.

Τα Windows, της Microsoft, είναι μια ευλογία για τη διευκόλυνσή μας στην επικοινωνία και όσοι απολαμβάνουν τις υπηρεσίες τους (λέω "όσοι" γιατί έχει και κάτι ...τεμπέλαρους που δεν ασχολούνται και μιζεριάζουν!), τα έχουν κάνει εικόνισμα. Τυχαίνει όμως, οι ανανεώσεις-αναβαθμίσεις κ.λ.π., κάποιων Windows, αντί να βοηθήσουν περισσότερο και να διευκολύνουν, να γίνονται ...ένα βάσανο και μισό! Παράδειγμα, είναι τα "Windows 10" που μας έκαναν να βλαστημάμε και που πολύ γρήγορα η μητέρα εταιρεία τα ...έκανε λίφτινγκ και τα είπε 10,1, αλλά και πάλι δε συγκρίνονται με τα καθαγιασμένα "ΧΡ" και "7". Μετά από τις ιστορίες που άκουσα, αλλά και τις δικές μου ταλαιπωρίες, έκατσα κι έγραψα αυτό το τραγουδάκι την άνοιξη του 2016. Α! Φανταστείτε ότι έχω ένα "τάουερ" κι ένα λάπτοπ αποκλειστικά με ΧΡ. Επίσης ότι τρεις ραδιοφωνικοί σταθμοί που γνωρίζω από κοντά, στον ήχο χρησιμοποιούν ΧΡ. Και κάποιος καθηγητής πολυτεχνείου στην πληροφορική, μου εξομολογήθηκε ότι από τις αναβαθμίσεις αυτές, ούτε ένας (1) στους 10.000 χρήστες ωφελείται! (Είπεν!). Να διευκρινίσω ότι η ευγνωμοσύνη μας στη μητέρα Microsoft θα είναι πάντα δεδομένη, όπως και στους κομπιουτεράδες που συχνά μας βοηθάνε. Σατιρίζω κάποιους -όχι και τόσο λίγους...- που κάνουν ό,τι ακριβώς κάνουν ένα σωρό arrogance και rusé γιατροί, δικηγόροι, ηλεκτρολόγοι, υδραυλικοί και άλλοι και άλλοι, ων ουκ έστι αριθμός..., "όντα" μικρά μετά μεγάλων "μπαξισιών". Δοξάστε τους!
Π. Σ. 2-2-2020

**********************************************************************
15 - 11 - 2019

Στις βιτρίνες βγήκε,
στις 16 Σεπτεμβρίου 2019

Επτά παραμύθια ζωής

Νιώθω μεγάλη χαρά που ανεβάζω στη
σελίδα μου το βιβλίο του αδερφού μου
Σάββα, με τίτλο:
Επτά παραμύθια ζωής,
Είναι η Νόσος ένα Αμετάφραστο Μήνυμα;
(ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΑΡΜΟΣ, 2019)
 

Μη νομίσει κανείς ότι θα μιλήσω εγώ,

ένας εντελώς ξένος με την ψυχιατρική,

για ένα επιστημονικό σύγγραμμα το

οποίο, όπως είπαν διακεκριμένοι

παρουσιαστές του, έχει πρωτοτυπίες-

καινοτομίες στη σκέψη, συγκεκριμένες

προτάσεις, αμέτρητες παρατηρήσεις και το σημαντικότερο πολλές δύσκολες, αλλά ωφέλιμες, στην ιατρική, κλινικές καταθέσεις. Αφήστε που ο ίδιος ο συγγραφέας, έχει παρουσιάσει όλες τις πτυχές του βιβλίου του, μάλιστα σε κατανοητή καθημερινή γλώσσα,  μιλώντας σε εφημερίδες, ραδιόφωνα, τηλεοράσεις και διαδίκτυο!

Εγώ έχω την ανάγκη να μιλήσω για κάποια δικά μου αλλά και κατ’ επέκταση οικογενειακά μας θέματα,  τα οποία ξεκαθάρισαν στο μυαλό μου με την προσεκτική ανάγνωση του βιβλίου (σας βεβαιώνω ότι το διάβασα, όσο μπορούσα, σαν εντελώς ξένος -δύσκολο στην αρχή, αλλά γίνεται…). Παρά τις δυσκολίες, λόγω και της ειδικής ορολογίας, κατάφερα να ακολουθώ τη ροή της γραφής, μάλιστα κατά τη διάρκεια της ανάγνωσης δεν έκανα καμία ερώτηση στον  αδελφό μου και μόνο έγραφα σημειώσεις στα περιθώρια των σελίδων. Το τονίζω αυτό, γιατί θέλω να πω στον υποψήφιο αναγνώστη να μην αφήσει την ανάγνωση, με την πρώτη δυσκολία κατανόησης. Δεν πρόκειται για ρομαντικό μπεστ σέλερ, με ήρωα ευειδή ψυχίατρο…

Το πρώτο που μου έκανε εντύπωση και με αναστάτωσε, ήταν το τι κερδίσαμε (εμείς τα αδέλφια) που είχαμε τους συγκεκριμένους γονείς που είχαμε, και όχι άλλους γονείς, με  ευτελείς υλικούς στόχους, οπότε θα μπορούσαμε να είχαμε βγει άνθρωποι-«κουστουμαρισμένες σακαράκες», με τις τσέπες γεμάτες αντικαταθλιπτικά ή ναρκωτικά και πιθανά με βαριές σωματικές και ψυχικές ασθένειες. Οι ευθύνες, ανεύθυνων γονιών, που «έσπρωξαν» τα παιδιά τους σε θανατηφόρες ή ανίατες νόσους, με έκαναν -αρκετές φορές κατά τη διάρκεια της ανάγνωσης- να ανατριχιάζω …εκ των υστέρων! Σκεφτόμουν, βρε από τι βάσανα γλιτώσαμε οι τυχεράκηδες… Τέτοια θέματα, βέβαια, τα σκεφτόμουν από φοιτητής, συγκρίνοντας τους γονείς μου με γονείς άλλων, αλλά τότε δε μιλούσαμε για τις τρομερές «συνέπειες», αφού δεν υπήρχε πληροφόρηση και δε γινόταν σχετικός λόγος. Όμως το βιβλίο του αδερφού, μου φανέρωσε επιστημονικές αλήθειες και τελικά με έκανε να εκτιμήσω περισσότερο την αξία των γονιών μας. Και αυτό δε διστάζω καθόλου να το πω, γιατί δεν το παίζω …καθωσπρέπει ώριμος «κύριος»! Μνημόσυνο στους γονείς μου, λοιπόν, με αφορμή το βιβλίο του αδελφού μου:

Οι γονείς μας, Αλέξανδρος και Ελένη,

 αρραβωνιασμένοι, όταν, υποθέτω,
φανταζόντουσαν την ...ύπαρξή μας
την οποία επιθυμούσαν διακαώς,
αφού η μαμά γέννησε έξη φορές!
(Γεννηθήκαμε τέσσερις) 

Θα το πω λίγο σκληρά, να βράσω τα λεφτά κάποιων πλουσίων που έβγαλαν άχρηστα παιδιά, ενώ οι δικοί μας γονείς, μας δώσανε ανυπολόγιστης αξίας πράγματα τα οποία θωράκισαν τη ζωή μας και δε μας έκαναν "κλώνους", ευκαμψίες, σφουγγοκωλάριους, οπαδούς και ασπόνδυλους, όπως, ας πούμε για παράδειγμα, κάποιους άχρηστους γόνους γνωστών πολιτικών -που αλλιώτικα δεν θα τους προσλάμβανε ούτε επαρχιακό περίπτερο, χήρας «ανάπηρου»! Μας θωράκισαν για να μην έχουμε ανάγκη από «ζητιανιές» και για να προχωρούμε μόνοι μας και  σταθερά. Κερδίζουμε, ναι, όχι όμως άπληστα και άρρωστα, αλλά μόνο το χρήμα που είναι απαραίτητο για να ζούμε -άντε και κάτι παραπάνω για πισινή. Δεν είχαν περιουσίες οι γονείς μας να μας αφήσουν (για να ζούμε σαν παράσιτα…). Η καλύτερη περιουσία που μας κληροδότησαν, ήταν η ικανότητα, μετά το δικό τους φευγιό, να είμαστε ένα δεμένο σύνολο και να έχουμε κάθε αδελφός, τους άλλους και για πατέρα και για μάνα. Να παίρνουμε και να δίνουμε άυλα μεν, άλλα πολύτιμα πράγματα. Έτσι καθένας μας έχει τρεις πατεράδες και τρεις μανάδες! (Με πόσα χρήματα, βρε φουκαριάρη κε Τίποτα Μηδαμηνόπουλε, αγοράζεται αυτό; Άσε που πρωτίστως δεν πουλιέται…) Τις τελευταίες αράδες τις  γράφω με ένα αργό ευεργετικό δάκρυ, το οποίο αυλακώνει  το πρόσωπό μου και που αυτόματα μετατρέπεται σε ακριβό διαμάντι για να φωτίζει άσβηστα την ιερή μνήμη των γονιών μας. Ένα δάκρυ που γίνεται η πιο ωραία ρυτίδα που έχω πάνω μου. Αλλά και ένα δάκρυ που μπορεί να γίνει -αν …χρειαστεί- ρομφαία αστραφτερή για να «πέφτει» πάνω στο «λουκ» ανόητων και ασεβών, κυρίως όμως ολίγιστων στο έσω και τσιγκούνηδων στο έξω!

Πάροδος, μητρική!

Ακούγαμε συχνά τη μητέρα μας να σχολιάζει με συγγενείς, φίλες, γειτόνισσες… (κουβεντιάζοντας κάποια   δυσάρεστη ιστορία για ένα παιδί από πολύ εύπορη οικογένεια) και να λέει ρητορικά -θα έλεγα- και λίγο θεατρικά, είν’ η αλήθεια:

Έχεις καλά παιδιά; Τι το θες το βιός;  
Έχεις κακά παιδιά; Τι το θες το βιός;

Κι όσοι δεν είναι κολλημένοι μόνο στην απόκτηση χρήματος ή εφήμερης δόξας και ψάχνουν να κάνουν «κάτι» και για την ψυχή τους (όμως «κάτι» από το «τίποτα» κι όχι από την επικαιρότητα ή το συναίσθημα, ε;) αυτούς θα τους προέτρεπα να διαβάσουν το κείμενο Ναρκισσιστικός τραυματισμός και καρκίνος, στις σελίδες 62-73 και ας το δουν σαν ένα καθρέπτη. Ας κοιτάξουν λοιπόν μέσα σε αυτό το κείμενο-καθρέπτη, τι είναι αυτό που βλέπουν. Και ας πορευτούν στη συνέχεια… Γιατί μπορεί κάποιο κομμάτι του εαυτού τους να μοιάζει με κάποιο, ή και με κάποια, κομμάτια του καθρέπτη-κειμένου και τότε ίσως να πουν «Καθρέφτη, καθρεφτάκι μου, είν’ αλήθεια αυτά που βλέπουν και διαβάζουν τα ματάκια μου για πρώτη φορά στη ζωή μου;». (Εγώ είμαι σίγουρος, ότι σε κάποια απρόσμενη στιγμή, το καθρεφτάκι θα απαντήσει! Αν, δηλαδή, το επιθυμεί ο ερωτών. Και το ζήτημα είναι να μην αναγκαστεί να το …επιθυμήσει, γιατί τότε μπορεί να είναι και λίγο αργά.) 

Σάββας Σαββόπουλος
Ψυχίατρος, ψυχαναλυτής
 

Το δεύτερο είναι μία σημαντική προσφορά του βιβλίου και πρόκειται για το ότι ο αδελφός μου αποδεικνύει πως ένα επιστημονικό και πολύ σοβαρό (αφού μιλάμε για ιατρική) σύγγραμμα, μπορεί να έχει  ταυτοχρόνως ποιητικότητα και ζωντάνια! Και αυτό θα μπορούσε να χαρακτηριστεί επαναστατικό, αφού τα συνήθη, π.χ. πανεπιστημιακά, συγγράμματα έχουν «ρατσιστική» (όπως τη λέω εγώ, πειραχτικά) γραφή, επειδή είναι γραμμένα με επίτηδες …ακαδημαϊκό τρόπο, απλώς για να μην τα καταλαβαίνουν οι περισσότεροι και έτσι να διαφέρουν οι συγγραφείς τους από τις κάτω μάζες -τρομάρα τους. Και από δικαιολογίες; Ούτε οι αλανιάρες κότες δεν τις τρώνε…(*) Δεν είναι τυχαίο που ο Σάββας είναι από τα φοιτητικά του χρόνια και ποιητής, με ποιητικές συλλογές που έχουν εκδοθεί. Άλλο τόσο δεν είναι τυχαίο, που η γλωσσική επιμελήτρια-φύλακας άγγελος της γλώσσας του βιβλίου, η φιλόλογος Αθηνά Ευθυμίου, είναι και σημαντική ποιήτρια. Και θα πω, με ιοβόλο τινά διάθεση, ότι όσοι έχουν τα κότσια, αλλά και τις δυνατότητες, ας γράψουν βιβλία επιστημονικά που να …ρέουν κι όχι οι σελίδες τους να είναι σπαρμένες με κομμάτια γυαλιά παραμορφωτικά, φίδια με μπρελόκ, σκορπιούς με τσόκαρα και σαρανταποδαρούσες με deux-pièces, φούξια. Κατά τη γνώμη μου, ο αδερφός, το έκανε το γλωσσικό του θαύμα. Τον θαυμάζω και γι’ αυτό.
(*) Το τελευταίο περιστατικό ...μείγματος ασχετοσύνης μετά κόμπλεξ είναι η φράση βιωμένη εμπειρία, την οποία αμόλησε σα ρουκέτα ένα ανθρωπάριο (δεν το χαρακτηρίζω για να μη λεκιάσω, ειδικά, αυτό το κείμενο), γνωστό τοις πάσι. Α! Ρίξτε και μια μάτια στο κείμενο "Αλαμπουρνέζικα, η γλώσσα των κουλτουριάρηδων" του Ντίνου Χριστιανόπουλου!
 https://www.thessalonikiartsandculture.gr/epilegmena-arthra/alampournezika-i-glossa-ton-koultouriaridon/
 

Το τρίτο που με «έπιασε» δυνατά, από το βιβλίο του Σάββα, είναι οι περιγραφές ασθενών  με δυσμενές τέλος! Μάλιστα με γράπωσε …αναδρομικά και  με έκανε να λυπηθώ κυρίως για τρία δικά μου πρόσωπα, τα  οποία ξεπάστρεψε ο καρκίνος και τα οποία κουβάλησαν ήρεμα, σιωπηλά και με αξιοπρέπεια το σταυρό του μαρτυρίου τους. Και τώρα, σας ομολογώ ότι νιώθω άσχημα και ντρέπομαι, που υπήρξα γι αυτά  μόνο ένας απλός επισκέπτης  και δεν έδωσα, ούτε υλοποίησα,  αυτό το ακριβό «μαζί»  το οποίο ο αδελφός μου προβάλλει με σθένος  σαν εχθρό του καρκίνου και το θεωρεί πολύτιμο για έναν βαρύ ασθενή της νόσου.

Έτσι μου δίνεται η ευκαιρία να ευχαριστήσω (εδώ, ως απλός αναγνώστης), τον αδελφό μου για το βιβλίο που εξέδωσε, που έφτασε στα χέρια μου και που μου έδωσε κάποιες «ξυλιές» που τις χρώσταγα στον εαυτό μου.



Ανδρέας Σαββόπουλος

Αιματολόγος, ογκολόγος
New Jersey, USA
Έχει θέση εδώ, λόγω του αντικει-
μένου του, αλλά και ως δεύτερος
ιατρός της οικογένειας

Υ.Γ. Το βιβλίο περιγράφοντας πολλές περιπτώσεις ασθενών με βαρύτατα σωματικά νοσήματα, οι οποίοι προφανώς είχαν δεχτεί τη δημόσια και ιδιωτική περίθαλψη, αφήνει (άθελά του θα μπορούσε να πει κανείς),  να φανεί το επίπεδο του συστήματος της υγείας στη χώρα μας και αυτό προκαλεί -τουλάχιστον- μελαγχολία! Αυτά που για δεκαετίες ακούμε σχετικά με την περίθαλψή μας, ακόμα και για αναλγησία θεραπευτών καρκίνου(!), βλέπουμε ότι συνεχίζουν να υπάρχουν και φυσικά προκαλούν απέχθεια και οργή!


 

Εδώ, πάρτε γεύση από μερικά, που είπε και ελάλησε δημοσίως ο συγγραφέας: 
http://www.pelop.gr/?page=article&DocID=548200   (Ο καρκίνος ως δάσκαλος)

https://www.youtube.com/watch?v=LlKvL8b1lEM&t=51shttps://www.youtube.com/watch?v=027gWZvw4q0&t=43s

 
https://www.youtube.com/watch?v=ieGaNIsUrVc&t=42s
 
https://www.youtube.com/watch?v=gV8G0vG1qtg&t=1518s

 Υ.Γ. Εδώ, σκέφτομαι ότι μόνο αυτό το τραγούδι θέλω να ακούσω τώρα. γιατί ταιριάζει ακριβώς σε μας τα 4 αδέλφια! Πρόκειται για το ζεϊμπέκικο "Εγώ με την αξία μου", σε στίχους Χρ. Κολοκοτρώνη και μουσική (στο όνομα...) του Σ. Καζαντζίδη, ο οποίος και το δισκογράφησε το 1960.
https://www.youtube.com/watch?v=YgAENzYvFlA
    
*************************************************



 20 - 9 - 2019 
124 "Ρεμπέτικα εξάσφαιρα"

124 εξάλεπτα αυτοτελή "λουκουμάκια¨", όπως παίχτηκαν στο ραδιόφωνο  105,5 ΣΤΟ ΚΟΚΚΙΝΟ, το 2009

 http://www.panossavopoulos.gr/p/blog-page_67.html

************************************************
21 - 6 - 2019
Τέλος για τον Στέλιο Βαμβακάρη!
Έφυγε νωρίς, σαν τον πατέρα του τον Μάρκο!



Εδώ με τον πατέρα του, τέλη του 1960;

Ο Στέλιος ώριμος και μάχιμος, μέχρι που έπεσε...

Από ένα αφιέρωμα στον Μάρκο, στην εκπομπή "Στην υγειά μας", στις 22-5-2015

https://www.youtube.com/watch?v=54SM9hi9VVE&t=2287s

 

*********************************************************************

* Παρασκευή 19 Απριλίου 2019

Στο πνεύμα των ημερών της Μ. Εβδομάδας...

1 - 2 - 2019
Νέα κυκλοφορία: Οι ρίζες των ρεμπέτικων… (Δεύτερη έκδοση)

 

Αυτή είναι η δεύτερη έκδοση

Τρεις από τις 150 φωτογραφίες (εδώ, μόνο ετικέτες) οι οποίες κοσμούν τις 151 σελίδες του βιβλίου

                                                                                            Δελτίο τύπου

                                                                                ΠΑΝΟΣ ΣΑΒΒΟΠΟΥΛΟΣ

                                                                                Οι ρίζες των ρεμπέτικων...

                                                               Τα παραδοσιακά ρεμπέτικα τραγούδια 1906-1931

   

Για πρώτη φορά γίνεται τόσος λόγος και επί τέλους κυκλοφορεί ένα βιβλίο για τις "ρίζες" των ρεμπέτικων τραγουδιών. Ήταν χαμένες, αυτές οι "ρίζες", μέσα στα σκονισμένα αυλάκια των παλιών δίσκων γραμμοφώνου στις 78 στροφές πριν εκατό και..., χρόνια, καθώς και σε λίγα γραπτά κείμενα. Ο Πάνος Σαββόπουλος έψαξε, τις εντόπισε, τις έλεγξε, έγραψε κάτι λίγα γι' αυτές το 2009 και τώρα παρουσιάζει ό,τι βρήκε σ' ένα βιβλίο το οποίο συνοδεύεται από ένα χορταστικό CD. Για να γνωρίσετε κι εσείς και να απολαύσετε τις "ρίζες" των αγαπημένων ρεμπέτικων τραγουδιών.

Το βιβλίο περιέχει έξη κείμενα. Εκτός από το βασικό "Οι ρίζες των ρεμπέτικων…", υπάρχουν και τα εξής πέντε τα οποία εμφανίζονται επίσης για πρώτη φορά:

* "Κομπολόγια και μπεγλέρια στα ρεμπέτικα"

* "Τα μαχαίρια της μαγκιάς"

* "Το πέντε στα ρεμπέτικα"

* "Σωτήρης Γαβαλάς ή Μεμέτης"

* "Αντώνης Καλυβόπουλος"

Το ψηφιακό CD που συνοδεύει το βιβλίο, περιέχει 41 τραγούδια και οργανικά, τα δε περισσότερα είναι παραδοσιακά ρεμπέτικα με αδέσποτα στιχάκια. Επίσης περιέχει και ένα blues επίσης με αδέσποτα στιχάκια. Περιέχει ακόμα τους στίχους των 160 τραγουδιών (παραδοσιακών ρεμπέτικων και αστικών-λαϊκών) τα οποία περιχέονται στους τρεις καταλόγους του βιβλίου. Επίσης στις 151 σελίδες του βιβλίου περιέχονται 150 φωτογραφίες με ποικίλο περιεχόμενο, που φυσικά έχουν σχέση με τα κείμενα.

Το βιβλίο "Οι ρίζες των ρεμπέτικων...", του Πάνου Σαββόπουλου, από τις Εκδόσεις Οδός Πανός, προσφέρει και το δικό του μερίδιο στην έρευνα για το ρεμπέτικο τραγούδι, το οποίο τα τελευταία χρόνια συγκινεί αφάνταστα τη νεολαία μας, αλλά και κάνει διεθνή ...καριέρα δίπλα στους άλλους παγκόσμιους μουσικούς θησαυρούς, δηλαδή στο tango και στο blues. Τελικά είναι ένα πρωτότυπο βιβλίο που μας έλλειπε!
Όσοι δυσκολεύονται να το βρουν στα βιβλιοπωλεία ή όσοι ζουν στην επαρχία ή και στο εξωτερικό, ας επικοινωνήσουν κατ' ευθείαν με τις Εκδόσεις Οδός Πανός: Τηλ. 210 3616782, Διδότου 39, 10680 Αθήνα.
                                                                                      Εκδόσεις Οδός Πανός
   

Περισσότερα θα βρείτε στην οικεία υποσελίδα:
http://www.panossavopoulos.gr/p/blog-page_68.html
 

*******************************************************************
7 - 3 - 2018



"Οι ρωγμές της σαγήνης" και σε βινύλιο (Μάρτιος, 2018)

Εξώφυλλο και οπισθόφυλλο

Το LP περιέχει εξασέλιδο ένθετο (διαστάσεων 29,2 cm Χ 87,6 cm), με τους στίχους στα ελληνικά και αγγλικά, φωτογραφικό υλικό και άλλα στοιχεία. Επίσης περιέχει, δώρο, και το CD, για ευκολία στην ακρόαση παντού...

Στο δίσκο Οι ρωγμές της σαγήνης και ευθύνομαι για τους στίχους, τη μουσική και τις ενορχηστρώσεις. 

Είναι 11 τραγούδια των τελευταίων ετών, τα οποία κυκλοφορούν σε CD το οποίο συνοδεύεται από ένα 16-σέλιδο ένθετο με τους στίχους, φωτογραφικό υλικό και άλλες πληροφορίες. Προς τα τέλη Ιανουαρίου 2018 θα κυκλοφορήσει και LP με 6-σέλιδο ένθετο. Αμφότερες οι κυκλοφορίες πραγματοποιούνται από τις εκδόσεις ΜΕΤΡΟΝΟΜΟΣ.

Τα τραγούδια ερμηνεύουν οι: Γιώργος Μαργαρίτης, Αγάθων, Βαγγέλης Γερμανός, Μόρφω Τσαϊρέλη, Ασπασία Στρατηγού, Πάρις Περυσινάκης και Αλέξανδρος Καψοκαβάδης. Η ποικιλία των εξαιρετικών ερμηνευτών είναι απαραίτητη γιατί αυτό απαιτεί η ποικιλία στη μουσική μορφή, το ύφος, το στίχο, το περιεχόμενο και την ενορχήστρωση των τραγουδιών.
Το οργανικό μέρος ανέλαβαν 11 έμπειροι και ειδικοί μουσικοί, με τους οποίους έχω επανειλημμένα συνεργαστεί στενά.
Δυο λόγια θέλω να πω για τους στίχους:
Πρόκειται για στίχους που δεν πραγματεύονται το (εύκολο και ...ανιαρό) αυτονόητο και αναμενόμενο, αλλά τα παθήματα, τα πάθη, τους φόβους και τα ερωτηματικά της ύπαρξης. Τα, συχνά, αθεράπευτα και αναπάντητα... 

Το CD -και το LP αργότερα- θα πωλούνται, φυσικά, στα ελάχιστα δισκοπωλεία που απέμειναν. Αλλά για πρακτικούς λόγους (κυρίως για αγοραστές της επαρχίας ή του εξωτερικού) ...άνοιξα κι εγώ "μαγαζάκι" στο Discogs απ' όπου εύκολα και απλά -από το σπίτι!- μπορεί να προμηθευτεί κάποιος όχι μόνο την τελευταία έκδοσή μου, αλλά και μερικές από τις προηγούμενες. Εξυπακούεται στην ίδια τιμή με τα δισκοπωλεία (μάλιστα, συνυπολογίζοντας και τα ταχυδρομικά τέλη!). Κάντε μια ...βόλτα εδώ: https://www.discogs.com/seller/panossavop/profile

Για να έχετε  μια αίσθηση από τα νέα τραγούδια, ακούστε τα εξής:

Πάντα επιστρέφεις, Γιώργος Μαργαρίτης (κλικ) (βίντεο, την ώρα της ηχογράφησης)

Ridom, ridom, Μόρφω Τσαϊρέλη (κλικ)

 

"Οι ρωγμές της σαγήνης" (trailer) - κλικ (μια "γεύση" από μερικά τραγούδια του CD)
 

Και στις βιτρίνες... (Ιδιαίτερη η αίσθηση, πάντως) 20-11-2017

Έγραψε ο Φώντας Τρούσας, στο ΔΙΣΚΟΡΥΧΕΙΟΝ του (28-11-2017):
http://diskoryxeion.blogspot.gr/2017/11/blog-post_28.html

Μια συνέντευξη στον Γιώργο Κιούση, για τη Presspublica (29-12-2017)
http://www.presspublica.gr/panos-savvopoulos-rogmes-tis-saginis/

Και δύο ραδιοφωνικές εκπομπές...
"Πεζοί στον αέρα", των Ιωάννα Κλεφτόγιαννη, Φωτεινή Λαμπρίδη
Στο "Ημερολόγιο καταστρώματος", του Νικόλα Καμακάρη 23-12-2017

Ο Φώντας Τρούσας ξαναγράφει (25-3-2018), με αφορμή την έκδοση του βινυλίου
https://diskoryxeion.blogspot.gr/2018/03/blog-post_25.html

Και μία συνέντευξη στον Ηλία Βολιώτη-Καπετανάκη (21-4-2018)
http://www.mousapolytropos.gr/index.php/smoke#8

Μία εκ βαθέων κουβέντα με τον Γιώργο Τσάμπρα, στο 105.5 ΣΤΟ ΚΟΚΚΙΝΟ, επί παντός του μουσικού επιστητού (6-5-2018)
https://www.youtube.com/watch?v=yXF6Gpj9chA&t=46s

Με τον Σιδερή Πρίντεζη και τον Νίκο Αϊβαλή, στο Δεύτερο Πρόγραμμα της ΕΡΑ, στις 8-5-2018
https://www.youtube.com/watch?v=hHgTuMU8QiY&t=13s

Και παρουσίαση από το Όγδοο
http://www.ogdoo.gr/diskografia/nees-kyklofories/margaritis-agathonas-germanos-sto-neo-disko-tou-savvopoulou

Και εδώ, η παρουσίαση του LP, στις 15-5-2018
https://www.youtube.com/watch?v=dEWMrjaPPMw&t=64s


******************************************************************************************
3 - 1 - 2018

(Όταν μιλούν οι "θεοί", οι κοινοί θνητοί πρέπει να το βουλώνουν...)    Διαχρονικόν!

Δημοσιογραφία, είναι να δημοσιεύεις αυτά που κάποιοι δε θέλουν να δημοσιευτούν. Οτιδήποτε άλλο, είναι δημόσιες σχέσεις.

(Eric Arthur Blair, alias George Orwell)  

******************************************************************************************
26 - 9 - 2017

"Μισιρλού", απόλυτα χλιδάτη, από το κρυστάλλινο πιάνο του μαγικού Jan August

Παραδέχομαι, πως σας χρωστάω τη "Μισιρλού" -με την ιστορία της και όλα της τα ...στολίδια- αλλά πότε να τα προλάβω όλα; Στις φετινές καλοκαιρινές διακοπές μου, εργαζόμουν μέχρι και εφτά ώρες τη μέρα -εντάξει, μες σε κήπο με δέντρα, αρώματα, τζιτζίκια και όλα τα καλά... -και σαφώς με πολύ ευχαρίστηση, αλλά εδώ τα βάζω (αποκλειστικά και μόνο) μόνο με τον ...καριόλη το χρόνο! Λοιπόν εν ευθέτω (εκθέτω, μας έλεγε ο σοφός και αγαπημένος μας φιλόλογος Μίνως Φιλιππάτος... -τα λεξικά, πάντως, λένε ευθέτω) χρόνω, θα τα μάθετε, δείτε και ακούσετε όλα ή τέλος πάντων όσα μάζεψα.

Σήμερα σας έχω ένα μουσικό ...λουκουμάκι (τριαντάφυλλου και με αμύγδαλο...), που θα μπορούσε όμως να παρομοιωθεί -λόγω Ανατολής- και με το σουτζούκ λουκούμ (παραγωγής Κομοτηνής). Πρόκειται για κάποια εκπληκτική (και κρυστάλλινη...) ηχογράφηση της "Μισιρλούς", την οποία έκανε ο Jan August (1904-1976), το 1947, στην Αμερική.

Μικρή παρένθεση για τη "Μισιρλού".

Είναι παραδοσιακό τραγούδι τροποποιημένο από τον Νίκο Ρουμπάνη. Ο Νίκος Ρουμπάνης (Ναύπλιο, 1905;-Αθήνα; 1968) ήταν μουσικός, μαέστρος, συνθέτης. Πριν πάει στην Αμερική το 1925;, βρέθηκε για κάποια χρόνια στην Αίγυπτο ως αρχιμουσικός.

Η "Μισιρλού" είναι το πρώτο ελληνικό τραγούδι που έκανε διεθνή καριέρα, την οποία συνεχίζει μέχρι σήμερα! Το πιθανότερο είναι, όταν ο Νίκος Ρουμπάνης ήταν στην Αίγυπτο, να «τσίμπησε» κάποια μελωδία που κυκλοφορούσε τότε εκεί και στη συνέχεια να τη διαμόρφωσε σε τραγούδι βάζοντας στίχους.
Λέγεται... (άνευ σχετικών αποδείξεων), ότι αρχικά ήταν ένα σεβνταλίδικο ζεϊμπέκικο της Σμύρνης (άγνωστου δημιουργού), για τον νταλγκά μίας Αιγυπτιοπούλας (Μισιρλούς, στα αιγυπτιακά Misr). Λέγεται, επίσης, ότι οι πρόσφυγες το έφεραν στην Ελλάδα και κάποιος Πολίτης το πήγε στην Αμερική… (ήγουν, τρεχαγυρευόπουλος)

Τις πρώτες ηχογραφήσεις, πάντως, του τραγουδιού, έκαναν:

α. Ο Τέτος Δημητριάδης, για πρώτη φορά, το 1927, σαν τσιφτετέλι, και αναφέρει τον Ν. Ρουμπάνη ως δημιουργό.

β. Ο Μιχάλης Πατρινός το 1930 στην Αθήνα και το 1931 στη Ν. Υόρκη, χωρίς όνομα δημιουργού.

γ. Ο Νίκος Ρουμπάνης, το 1941 και το ηχογραφεί με στοιχεία τζαζ.

Δεν έχει τελειωμό η «Μισιρλού»: Ντικ Ντέϊλ (1960), Μπήτς Μπόϋς (1962), και από Ελλάδα οι: Δανάη, Σοφία Βάμπο, Τζίμης Μακούλης... και εις τους αιώνας των αιώνων, Αμήν!

 

Αριστερά ...μία Μισιρλού (κουκλάρα Αιγυπτιοπούλα), αλλά η φωτογραφία δε δείχνει τους ...σφαγμένους στα αλαβάστρινα ποδαράκια της. Δεξιά ο Νίκος Ρουμπάνης.
 

 

Εδώ, ο μάγος στο πιάνο Jan August (έπαιζε και ξυλόφωνο ο μπαγάσας) και δεξιά εξώφυλλα δίσκων του LP, υποθέτω της περιόδου 1950-60. O Jan August είχε φαίνεται κάποια φαγούρα με την Ελλάδα, αφού ηχογράφησε και το "Greek bolero", το οποίο δεν είναι άλλο από το "Ας ερχόσουν για λίγο" του Γιάννη Σπάρτακου. Να!          https://www.youtube.com/watch?v=oOgeNSa0MYI

                                 

Εδώ, τρεις ετικέτες με την ηχογράφηση της "Μισιρλούς" από τον Jan August. Αριστερα ένα 78-ρι στην Αμερική, στο μέσον ένα επίσης 78-ρι στην Αγγλία (μάλλον το ίδιο ηχογράφημα) και δεξιά ένα αμερικάνικο 54-ρι. 

 

 

 Να, λοιπόν, τώρα η υπέροχη ηχογράφηση του Jan August.

MISIRLOU, Jan August, 1947 (με συνοδεία από ντραμς, μπάσο, κρουστά)



**********************************************************************

2 - 5 - 2017

Μάρκος βαμβακάρης, ασύγκριτος και διαχρονικός!
Τραγουδιέται και εμπνέει μέχρι σήμερα!

Πού να 'χαν τέτοια τύχη οι θλιβεροί πολιτικοί "μας" -και κυρίως οι αρχηγοί και οι πρωθυπουργοί "μας". Αυτοί, εκτός από κάποιες  περιπτώσεις ατόμων  με "οπαδικά" ...συμφερόντα, μόνο αισθήματα αποστροφής προκαλούν! Ενώ ο ταπεινός στην καταγωγή (και όχι ...σοϊλής "απόγονός" ή "τζακάς"- και του κώλου τα εννιάμερα...), ο αγράμματος, ο φτωχός, ο περιφρονημένος, ο χασικλής..., Μάρκος, ε, αυτός ήταν άλλο πράμα! Το 'γραψα και παραπάνω, το επαναλαμβάνω και τώρα: Ασύγκριτος και διαχρονικός!

Η παρούσα ανάρτηση έγινε με αφορμή τη γελοιογραφία που ακολουθεί.

 

Τα είπε όλα και ο Μάρκος και ο εύστροφος σκιτσογράφος Γιάννης Αντωνόπουλος
Γιάννης Αντωνόπουλος:        http://johnantono.blogspot.gr/

Το τραγούδι έχει τίτλο "Ο Μάρκος Υπουργός" και είναι ηχογραφημένο το 1936. (Ίσα που γλύτωσε απ' τη λογοκρισία του Μεταξά!). Οι περισσότεροι το ξέρουν ως "Οι πρωθυπουργοί".
Το δεύτερο στιχάκι είναι πιο ...χαστουκώδες απ' το πρώτο. Να!

Βάζω υποψηφιότητα πρωθυπουργός να γίνω,
να κάθομαι τεμπέλικα να τρώω και να πίνω.

Αν ζούσε σήμερα, θεωρώ σίγουρο πως θα συμπλήρωνε κάτι σαν:
Για την καρέκλα μοναχά, αβέρτα υπογράφουν,
ό,τι μουρλό -"οι ανάπηροι", της Δύσης- τους πασάρουν...

Ακούστε, τώρα το τραγούδι στην αυθεντική του ηχογράφηση, από το πολύτιμο αρχείο του Charles Howard.

Αριστερά, ο Μάρκος ...διδάσκων και δεξιά η ετικέτα του δίσκου και η υπογραφή του.
Το τραγούδι ηχογραφήθηκε (πιθανά) στα μέσα του 1936.

Ο Μάρκος υπουργός, στίχοι-μουσική: Μάρκος Βαμβακάρης, 1936
Μάρκος - τραγούδι και μπουζούκι
(Με κάποιες επιφυλάξεις) Παίζουν: Σπ. Περιστέρης - κιθάρα και Στράτος Παγιουμτζής - μπαγλαμά


Ρεπορτάζ, συναφές
Επί ...δυναστείας "Κορλεόνε", ξαμολιόντουσαν συχνά κάτι λαϊκίστικα υπουργάκια της συφοράς της πατρίδας μας (κάποια -μάλιστα- κολλητάρια της "Κορλεόναινας"-"αυτοκράτειρας" -εννοείται  "νεκρά" σήμερα) και πήγαιναν για διασκέδαση σε γνωστά -για να 'χει μπούγιο- ρεμπετάδικα! Ε, σε πρώτο τραπέζι φυσικά, με χαιρετούρες, χαμόγελα και "τα ...λέμε", από δω κι από κει στον κοσμάκη, σε άγνωστους βεβαίως-βεβαίως Τσαγανέα μου. Οπότε κάποια στιγμή έπεφτε παραγγελιά: "Οι πρωθυπουργοί". Όσες φορές έτυχε να είμαι παρών, παρατήρησα ότι κατά τη διάρκεια της ερμηνείας του άσματος, και κυρίως στα "καυτά" λόγια, το υπουργάκι κοιτούσε τριγύρω  χαμογελώντας ζορισμένα και αμηχανοηλίθια!
Υ.Γ. Το τρίτο στιχάκι του τραγουδιού λέει:
Και ν' ανεβαίνω στη Βουλή, εγώ, να τους διατάζω,
να τους πατώ τον αργιλέ και να τους μαστουριάζω.
Αυτό είναι στιχάκι! Όχι όπως σήμερα "να καεί να καεί..." ο οίκος της δημοκρατίας!
Το τραγούδι, πάντως, γράφτηκε με αφορμή τον θάνατο -το 1936- δύο πρώην πρωθυπουργών και ενός εν ενεργεία. (Πέθαναν κι άλλοι εκεινη τη χρονιά, πάντως).
Την 1η Φεβρουαρίου 1936, πέθανε ο Γεώργιος Κονδύλης.
Την 18η Μαρτίου, πέθανε ο Ελευθέριος Βενιζέλος.
Την 13η Απριλίου 1936, πέθανε ο εν ενεργεία πρωθυπουργός Κωνσταντίνος Δεμερτζής.
Μάλιστα ο Μάρκος είχε γράψει κι άλλο ένα στιχάκι αναφέροντας τα εν λόγω τρία ονόματα, το οποίο -τελικά, μάλλον λόγω χρόνου- δε συμπεριελήφθη στην ηχογράφηση.
Επέθαν' ο Κονδύλης μας πάει κι ο Βενιζέλος
την πούλεψε* κι ο Δεμερτζής που θα 'φερνε το τέλος.
(*) Τα φτωχά λεξικά της ελληνικής γλώσσας, δεν γνωρίζουν τη λέξη "πουλεύω". Ο Βρασίδας Καπετανάκης, όμως, στο "Λεξικό της πιάτσας" (Ε. Νομικός, 1962, σελ. 118), δίνει τρεις ερμηνείες χρήσης της λέξης. Βουρ!
Ο Μάρκος, στην "ΑΥΤΟΒΙΟΓΡΑΦΙΑ" του (Αθήνα, 1973), και στις σελίδες 286-287, αναφέρεται στο εν λόγω τραγούδι και στις συνθήκες που το δημιούργησαν. Επίσης γράφει και όλους τους στίχους.  Ξανά, βουρ!
Υστερόγραφο με ...καθυστέρηση! (σήμερα είναι 1-9-2017)
Αυτά έγραφα στις 2-5-2017 και να που χθες έλαβα ένα βίντεο με το ...σύγχρονο στιχάκι που υποτίθεται θα έγραφε (κάπως ...έτσι) ο Μάρκος, αν ζούσε σήμερα και βίωνε τις ψευτιές, τις ανακολουθίες κι τις "κωλοτούμπες" των πρωθυπουργών -και των πολιτικών, γενικότερα. (Εγώ, πάντως, δεν τους λέω "κωλοτούμπες", αλλά ...ανεμιστήρες). Απολαύστε τον Αγάθωνα και την παρέα του.
https://www.youtube.com/watch?v=zEoWn9W4zkI





 

***********************************************************************

19 - 4 - 2017

 

Ο Πάρις Περυσινάκης καταγράφει σε νότες (για δύο όργανα) 30 τραγούδια των Κώστα Σκαρβέλη και Παναγιώτη Τούντα.

 

Αυτό είναι το βιβλίο που εξέδωσε ο Πάρις Περυσινάκης, με τις νότες (για δύο, μάλιστα, όργανα -οποιαδήποτε...), αλλά και τους στίχους, από 15 τραγούδια του Κώστα Σκαρβέλη και άλλα 15 του Παναγιώτη Τούντα. Το βιβλίο συνοδεύεται από ένα CD  με "δείγματα" από τα 30 αυτά (μεταγραμμένα σε νότες) τραγούδια και παιγμένα από δύο μαντολίνα! Εξαιρετική εργασία και πολύ χρήσιμη για τους μουσικούς που το ρεπερτόριό τους έχει μικρασιατική αύρα!

 

Για επικοινωνία: voukino@gmail.com     perisinakis.paris@gmail.com

Από αριστερά, Κώστας Σκαρβέλης, Παναγιώτης Τούντας, Πάρις Περυσινάκης

 

 Ακολουθούν έξη, από τις 30, ηχογραφήσεις του CD για δύο μαντολίνα, αλλά προηγουμένως να και κάποιες από τις ετικέτες τριών τραγουδιών, από τις εκδόσεις τους σε δίσκους 78 στροφών. Δίνω τα πλήρη στοιχεία των τραγουδιών, όπως πρωτοκυκλοφόρησαν.

Το "Γλυκό φιλί", το "Ερηνάκι" και η "Γκαρσόνα", με τη μορφή που πρωτοείδαν το ...φως του μουσικού κόσμου, τα δύο πρώτα το 1936 και λαχταριστή ..γκαρσόνα το 1937

Παραπονιέμαι στο ντουνιά (Κώστα Σκαρβέλη-Γ. Φωτίδα), Γιώργος Κάβουρας, 1940



Το γλυκό φιλί (Κώστα Σκαρβέλη), Ρόζα Εσκενάζη, 1936



Ερηνάκι (Κώστα Σκαρβέλη), Κώστας Ρούκουνας, 1936



Αμάν Κατερίνα μου (Παν. Τούντα), Στελλάκης Περπινιάδης, 1936



Γκαρσόνα (Παν. Τούντα), Ρίτα Αμπατζή, 1937



Πορτ Σάιντ και Σκεντερία (Παν. Τούντα), Στελλάκης Περπινιάδης, 1937


 

**********************************************************************
10 - 4 - 2017

Ο Ιούδας δεν ήταν προδότης... και οι έρωτες της Μ. Παρασκευής 

 

 (...Αντιγράφω, μεγαλοβδομαδιάτικα μάλιστα, από την υποσελίδα μου Διάφορα - Varius)

 

Πρόκειται για ένα "αρθρωτό" -σε ενότητες- ποιητικό κείμενό μου με τίτλο Ο Ιούδας δεν ήταν προδότης... και οι έρωτες της Μ. Παρασκευής. Για κάθε ενότητα είχα επιλέξει διαφορετική μουσική ή τραγούδι.

Το κείμενο αυτό έγινε αρχικά μία ραδιοφωνική εκπομπή η οποία για πρώτη φορά μεταδόθηκε τη Μ. Δευτέρα, 9-4-1990, από το ραδιοφωνικό σταθμό του Ηρακλείου Αττικής, "94,1 Επικοινωνία FM". Στη συνέχεια μεταδόθηκε επανειλημμένα από δημόσιους και ιδιωτικούς ραδιοφωνικούς σταθμούς. Ως κείμενο, δημοσιεύτηκε στη Ελευθεροτυπία (10-4-2009 και Μ. Πέμπτη, 16-4-2009). Το κείμενο και τα τραγούδια είναι ανεβασμένα και στο σημαντικό περιοδικό πολιτισμού "24grammata.gr". (κάντε κλικ)
Ακολουθεί η ραδιοφωνική εκπομπή, στην εκδοχή που είχε (και έχει) τις περισσότερες αναμεταδόσεις.
Ο Ιούδας δεν ήταν προδότης και οι έρωτες της Μ. Παρασκευής (ραδιοφωνικό) (αποκλεισμένο βίντεο)

ΠΡΟΣΟΧΗ! Δεν θα μπορέσετε να παρακολουθήσετε αυτό το βίντεο (αλλά ούτε και το επόμενο, από μία σχετική παράστασή μου στον ΙΑΝΟ), γιατί μερικά από τα μικρά αποσπάσματα μουσικής που έχω χρησιμοποιήσει, έχουν (σύμφωνα με το νόμο) δικαιώματα πνευματικής ιδιοκτησίας, τα οποία βεβαίως -δικαιώματα- είναι σεβαστά! Απλά έχω την απορία, πώς τα ίδια ακριβώς κομμάτια -και όχι ...επανεκτελέσεις τους- μπορεί να κυκλοφορούν ελεύθερα και χωρίς περιορισμούς  στο You Tube (α! ολόκληρα, όχι αποσπάσματα) και μάλιστα -κάποια- σε περισσότερες από μία αναρτήσεις.
Εσείς βέβαια, δε θα χάσετε την εκπομπή αυτή. Πατήστε μόνο το επόμενο "play".

Το σημείωμα της "Ελευθεροτυπίας" για την πρώτη-πρώτη μετάδοση του "Ιούδα"
από τον "94,1 Επικοινωνία FM", σταθμό του Δήμου Ηρακλείου Αττικής

Την Μ. Τετάρτη, 15-4-2009, το κείμενο αυτό παρουσιάστηκε στον ΙΑΝΟ ως παράσταση, με τα επιλεγμένα μουσικά μέρη και πολλές φωτογραφίες κυρίως από Επιτάφιους. Τις ενότητες διαβάσαμε ο Βασίλης Χατζηιακώβου και εγώ.
Ο Ιούδας δεν ήταν προδότης (ως παράσταση)  (σίγασαν τον ήχο)
 

(Να και λίγο φωτογραφικό υλικό, σχετικό με το κείμενο και τις ...ημέρες)

 



Στο μέσον, ο Κόντογλου και ο Τσαρούχης στα Μετέωρα, ντυμένοι καλογεράκια... 

 

Στο κέντρο, μία παλιά εικόνα της Παναγίας - για χειρός Αγιονορίτη καλόγηρου- από το οικογενειακό μας αρχείο. Αριστερά, άγιοι μερακλωμένοι με μπουζουκάκι και ...όμποε, στους πυλώνες της Μ. Κουτλουμουσίου. Δεξιά, η φύση σε οργασμό!

 

******************************************************
 26 - 1 - 2017

Ρεμπέτικα στα σουηδικά - Rebetika på svenska!

Η Ελλάδα και η Σουηδία αγκαλιά με τα ρεμπέτικα!
Τώρα και η Σουηδία τραγουδάει ρεμπέτικα στη γλώσσα της...
"Δράστης", το συγκρότημα "PIREUS", από το Göteborg! 

Η Σουηδία και τα ρεμπέτικα είναι μια παλιά ιστορία, αφού εδώ και 35 -τουλάχιστον- χρόνια κάποιοι Σουηδοί μουσικοί άρχισαν να μαθαίνουν και να παίζουν ρεμπέτικα. Το καταπληκτικό, τώρα, είναι ότι το ρεμπέτικο σουηδικό συγκρότημα PIREUS, κυκλοφόρησε έναν δίσκο με 13 εμβληματικά (και ...ψαγμένα) ρεμπέτικα, αλλά με στίχους στα σουηδικά, μαζί και ένα οργανικό. Εξυπακούεται, ότι οι στίχοι στα σουηδικά έχουν ακριβώς το ίδιο νόημα με τους ελληνικούς στίχους!
Εδώ είναι ο δίσκος και το συγκρότημα.

 

Αριστερά, το εξώφυλλο του δίσκου και δεξιά το βασικό συγκρότημα με τους (εξ αριστερών): Niklas Benetos, Robert Fölsch, Maria Stellas, Jakob Brandqvist. Ειδικά σ' αυτόν τον δίσκο συμμετείχαν: ο Oluf Dimitri Röe, ο οποίος έπαιξε βιολί σε 4 κομμάτια και ο Martin Brandqvist, ο οποίος έπαιξε κρουστά σε 9 κομμάτια. Ο δίσκος (CD) συνοδεύεται από ένα 12-σέλιδο ένθετο, με τους στίχους των τραγουδιών στα σουηδικά.



Το συγκρότημα PIREUS, δημιουργήθηκε από μία ομάδα ανθρώπων που είχαν από παλιά σχέση με τα ρεμπέτικα. Ειδικότερα ο  Robert Fölsch και η Maria Stellas, συμμετείχαν ήδη από τη δεκαετία του 1980 στο συγκρότημα ATHINAS με το οποίο και εξέδωσαν πέντε κασέτες με ρεμπέτικα και μικρασιάτικα τραγούδια, στα ελληνικά! Από το 2000, μετονομάστηκαν σε PIREUS και ως τώρα ηχογράφησαν τέσσερα CD. Έχουν πραγματοποιήσει περιοδείες, με αμέτρητες εμφανίσεις, κυρίως στη Σουηδία και στη Νορβηγία. Επίσης έκαναν εμφανίσεις στο ραδιόφωνο και στην τηλεόραση στην πατρίδα τους και εδώ. Είναι πολύ αποδεκτοί τόσο από το ελληνικό, όσο και το σκανδιναβικό κοινό! Χαρακτηριστικό -και πολύ σύνηθες ...εκτός Ελλάδας- είναι ότι τα μέλη του συγκροτήματος έχουν άλλα κύρια επαγγέλματα για τον -σίγουρο- επιούσιο!  Τα ρεμπέτικα είναι απλά (απλά;) για το μεράκι τους. (Ας το προσέξουν αυτό κάποιοι ημέτεροι ομότεχνοι, που γκρινιάζουν...).

Α! να μην το ξεχάσω! Θεωρώ σίγουρο ότι το ημέτερο, υπναλέο και αραχνιασμένο 'πουργείο Πολιτισμού, δεν έχει ιδέα για το συγκρότημα PIREUS. Αλλά και η πρεσβεία "μας" στη Σουηδία, δεν άκουσε τίποτε; (Πάντως, από τότε που ζούσα στη Σουηδία, για ...βαρήκοους τους έκοβα εκεί στην Kommendörsgatan 16...).
Για περισσότερα, μπείτε στη σελίδα τους www.pireus.info αλλά και στη σελίδα της εκδότριας εταιρείας: www.kakafon.com

Όταν ρώτησα τους PIREUS ποια τραγούδια από τον τελευταίο δίσκο τους θα ήθελαν να "ανεβάσω" εδώ, ως ...δείγμα,  μου πρότειναν τα ακόλουθα και ...καλή σας ακρόαση.

 

Berusande - (Μαζί σου ξεμυαλίστηκα, Μ. Χιώτη, 1949)

 

Alger - (Ένα τραγούδι απ' τ' Αλγέρι, Α. Καλδάρα, 1948)

 

Sachrasat - (Μες στον οντά ενός πασά, Σ. Περιστέρη, 1946)

 

***************************************************
14 - 1 - 2017

Η "ελευθερία" νίκησε άλλη μια φορά...

 

(Είναι το καμένο περίπτερο επί της Πατησίων, μεταξύ Πολυτεχνείου και Μουσείου)

 

Δεκέμβριος 2016...
Ένα σωρό μικροπράγματα για ν' αγοράσεις είχε ο άνθρωπος κι έβγαζε το μεροκάματο. Και τα δροσερά νεράκια το καλοκαίρι, κάτω απ' το λιοπύρι περιμένοντας στη στάση, πού τα βάζεις; Άσε το ..τζαμπαρία διάβασμα εφημερίδων... Δε βρήκα πιο ταιριαστό τραγούδι!

 

 Κάηκε ένα σχολείο (Κώστα Μπέζου), Α. Κωστής, 1930

 

 

************************************************

   22 - 12 - 2016

Πολλές ευχές, σ' όλους σας, για τις φετινές γιορτές!
(Π. Σ.)

(Και μέσα στην Άγια νύχτα, ένας Μάγκας βγήκε για σιργιάνι -αλλά λίγο ...ανάποδα τη βγήκε! Απολαύστε τον...)
https://www.youtube.com/watch?v=p8_L3-DbbP8

Επίσης, για να ...τροχίσουμε και λίγο την αίσθηση του χρόνου, να μια κάρτα χριστουγεννιάτικη -με ιστορική, μάλιστα, σημασία- πριν 100 χρόνια, στη Θεσσαλονίκη!
(Είδατε πόσο γρήγορα περνάει η ...ώρα, καρντάσια;)



Ο πολύξερος και πολυτριγυρισμένος Θεσσαλονικιός φίλος μου Κ.Τ. (είναι και σεμνός, βλέπετε...), μου λέει ότι ανάμεσα στους (κατά)λευκούς ένστολους, είναι: ένας Ινδός (σιχ), ένας Βιετναμέζος, ένας Άραβας, ένας Σενεγαλέζος και ένας απροσδιόριστος μαύρος. Και συμπλήρωσε: Έτσι ήταν η ...παγκοσμιοποίηση το 1916!

Υ.Γ. Κάποια (ας τα πω) ρεμπέτικα κάλαντα, έχουν οπωσδήποτε τη θέση τους σ' αυτή τη σελίδα.
Με ευχές -και μπράβο- σ' όλους που συμμετείχαν!
https://www.youtube.com/watch?v=_xxs71ajO5I
https://www.youtube.com/watch?v=VC-WYWNnV10
https://www.youtube.com/watch?v=3qKkxdudQ_4
https://www.youtube.com/watch?v=lJBpauf4UM0
https://www.youtube.com/watch?v=7Db5Xze-D2U&spfreload=10

Άϊντε, και ...βάλτε φωτιά στα τόπια, κάφτε τα Γιάννενα...
(Ο Γιάννης Γκιωνάκης, έφα, στην ταινία "Η νύφη το 'σκασε", 1962) 

Και Χριστούγεννα -αλλά και Πάσχα- χωρίς Παπαδιαμάντη, δεν έχουν

Ο άγιος Κοσμοκαλόγερος...

νοστιμάδα...

Να τώρα η αρχή του χριστουγεννιάτικου διηγήματός του "Το Χριστόψωμο'', το οποίο πρωτοδημοσιεύτηκε στην εφημερίδα Εφημερίς, στις 26-12-1887. Πάρτε γεύση. Αν όμως θέλετε να συνεχίσετε, κάντε κλικ στον επόμενο σύνδεσμο:

http://papadiamantis.net/%CE%94%CE%B9%CE%B7%CE%B3%CE%AE%CE%BC%CE%B1%CF%84%CE%B1/%CE%A4%E1%BD%B8-%CE%A7%CF%81%CE%B9%CF%83%CF%84%CF%8C%CF%88%CF%89%CE%BC%CE%BF-1887

 

Μεταξὺ τῶν πολλῶν δημωδῶν τύπων, τοὺς ὁποίους θὰ ἔχωσι νὰ ἐκμεταλλευθῶσιν οἱ μέλλοντες διηγηματογράφοι μας, διαπρεπῆ κατέχει θέσιν ἡ κακὴ πενθερά, ὡς καὶ ἡ κακὴ μητρυιά. Περὶ μητρυιᾶς ἄλλοτε θὰ ἀποπειραθῶ νὰ διαλάβω τινὰ πρὸς ἐποικοδόμησιν τῶν ἀναγνωστῶν μου. Περὶ μιᾶς κακῆς πενθερᾶς σήμερον ὁ λόγος.

Εἰς τί ἔπταιεν ἡ ἀτυχὴς νέα Διαλεχτή, οὕτως ὠνομάζετο, θυγάτηρ τοῦ Κασσανδρέως μπαρμπα-Μανώλη, μεταναστεύσαντος κατὰ τὴν Ἑλληνικὴν Ἐπανάστασιν εἰς μίαν τῶν νήσων τοῦ Αἰγαίου, εἰς τί ἔπταιεν ἂν ἦτο στεῖρα καὶ ἄτεκνος; Εἶχε νυμφευθῆ πρὸ ἑπταετίας, ἔκτοτε δὶς μετέβη εἰς τὰ λουτρὰ τῆς Αἰδηψοῦ, πεντάκις τῆς ἔδωκαν νὰ πίῃ διάφορα τελεσιουργὰ βότανα, εἰς μάτην, ἡ γῆ ἔμενεν ἄγονος. Δύο ἢ τρεῖς γύφτισσαι τῆς ἔδωκαν νὰ φορέσῃ περίαπτα θαυματουργὰ περὶ τὰς μασχάλας, εἰποῦσαι αὐτῇ ὅτι τοῦτο ἦτο τὸ μόνον μέσον, ὅπως γεννήσῃ, καὶ μάλιστα υἱόν. Τέλος καλόγηρός τις Σιναΐτης τῇ ἐδώρησεν ἡγιασμένον κομβολόγιον, εἰπὼν αὐτῇ νὰ τὸ βαπτίζῃ καὶ νὰ πίνῃ τὸ ὕδωρ. Τὰ πάντα μάταια.
 

*************************************************
19 - 12 - 2016

Dead can dance, οι ρεμπετόφιλοι και φιλέλληνες
Αξίζει να διαβάσετε μία συνέντευξη του Brendan Perry, της "ψυχής" του διάσημου και ξεχωριστού ροκ συγκροτήματος  "Dead can dance". Η συνέντευξη παραχωρήθηκε στο "Lifo" με αφορμή την ανάδειξη της Ελευσίνας ως πολιτιστικής πρωτεύουσας του 2012 και τη συνδρομή του Brendan Perry, γράφοντας το τραγούδι ''Eleusis" σε στίχους Λίας Δήμου. Έμεινα με ανοιχτό το στόμα. (Συμπέρασμα: Ξένοι, πάλι, ...βάζουν γυαλιά -για το ρεμπέτικο- στο θλιβερό ΥΠΠΟ).

Είναι από το "Lifo", της 15-12-2016. Όλη τη συνέντευξη τη βρίσκετε εδώ: http://www.lifo.gr/articles/music_articles/125476

***************************************************
23 - 11 - 2016

 

Σήμερα η σελίδα ετούτη έγινε ενός έτους!

 

Ήταν ακριβώς πριν ένα χρόνο, 23-11-2015, όταν η παρούσα σελίδα άνοιξε για πρώτη φορά την πόρτα της στο κοινό. Το πρώτο σημείωμα, μπορείτε να το βρείτε αν κάνετε κλικ λίγο πιο πάνω, εκεί που γράφει:  

"Για προηγούμενα ...ΑΝΟΜΗΜΑΤΑ, κάντε κλικ εδώ."

Ευχαριστώ για την πολύ ικανοποιητική επισκεψιμότητα, αν και η σελίδα δεν έχει περιεχόμενο με ...επικαιρότητα.

Προσεχώς, θα συμπληρωθούν οι σελίδες με κάποιες ειδικότερες. Συγκεκριμένα, μία με θέμα την "ελληνική νεολαία και το ρεμπέτικο" και μία με την νέα εκπομπή μου "Ραδιοφωνική περιπλάνηση -από τον ΑΛΦΑ- στις μουσικές του κόσμου".

Λίγη υπομονή! 

Φιλικά,

Π. Σ.

Στο Αγιονόρος, άγιοι και άγγελοι στους πυλώνες των ναών, φαίνεται να την ...καταβρίσκουν με τα λαϊκά όργανα, με πρώτα-πρώτα τα μπουζουκάκια!

Οι τοιχογραφίες (παμπάλαιες και πριν εμφανιστεί το μπουζούκι στα χέρια των ρεμπετών...) είναι από την Ι Μ. Κουτλουμουσίου (αριστερά) και Γρηγορίου (δεξιά). Ευλογείτε, αδελφοί!

(Θα έλεγα, να μην προσπεράσετε με τίποτε το ακόλουθο αριστούργημα...)

Ιωάννη Κουκουζέλη
"Τότε λαλήσει προς αυτούς εν οργή αυτού..."
(Το α΄ ημιστίχιο)
Ελληνική Βυζαντινή χορωδία Λυκούργου Αγγελόπουλου
Ioannis Koukouzelis
"Then he shall speak to them in his anger..."
(1st hemistich)
The Greek Byzantine Choir of Lykourgos Angelopoulos




*************************************************
8 - 10 - 2016

 

Η συναυλία για τον Μάρκο στον Πειραιά (Ρέντη) στις 13-9-2016

Καθυστερημένα (περίπου ένα μήνα -Ελλάδα, γαρ...-) μου ήρθε κάποιο υλικό της συναυλίας και καθυστερημένα -με τη σειρά μου- σας το "κρεμάω" στη σελίδα.

Ο τίτλος της βραδιάς ήταν "Ο Γιώργος Μαργαρίτης τραγουδάει Μάρκο Βαμβακάρη". Συμμετείχαν, ο Γρηγόρης Βαλτινός, η Κατερίνα Παπουτσάκη, καθώς και ρεμπέτικη ορχήστρα αποτελούμενη από τους: Χαρούλα Τσαλπαρά (ακορντεόν), Ράνια Γκικοπούλου (κιθάρα), Γιώργο Τσέρτο (μπουζούκι, μπαγλαμά) και Λάκη Ορφανίδη (μπουζούκι). Την επιμέλεια, παρουσίαση, καθώς και το φωτογραφικό-ηχητικό υλικό, είχα εγώ.

Όλη η συναυλία, διαρκείας 123' λεπτών (μάλιστα, άρχισε ακριβώς στην ώρα της!) υπάρχει στο πρώτο βίντεο. Δεν ήταν επαγγελματική η λήψη, ούτε ο ήχος είναι άψογος, αλλά οπωσδήποτε πρόκειται για ένα ντοκουμέντο της αξέχαστης βραδιάς, στο υπερπλήρες θέατρο "Μίκης Θεοδωράκης. Επίσης υπάρχει βιντεάκι από τις πρόβες. Σας βάζω, ακόμα, την αφίσα και κάποιες χαρακτηριστικές φωτογραφίες.

Δεν πρέπει να παραληφθεί ότι η είσοδος ήταν ελεύθερη, αφού τη διοργάνωση ανέλαβε ο Δήμος Νίκαιας-Ρέντη και η εταιρεία "Δρόμοι Πολιτισμού"

 

 

Αριστερά, η αφίσα που τύπωσε και τοιχοκόλλησε ο Δήμος Νίκαιας-Ρέντη και δεξιά τρεις φωτογραφίες από τα ...παραλειπόμενα. Στην πάνω φωτογραφία, από αριστερά Κ. Παπουτσάκη. Γ Βαλτινός, Καίτη Γκρέυ και Γ. Μαργαρίτης. Στην ενδιάμεση, Π. Σαββόπουλος, Γ. Μαργαρίτης, Κ. Παπουτσάκη, Γιώργος Ιωακειμίδης (ο δήμαρχος) και Γ. Βαλτινός. Στην κάτω, Γιώργος Θανόπουλος (συν-συγγραφέας βιβλίου για τον Μάρκο Βαμβακάρη), Στέλιος Βαμβακάρης, Γ Μαργαρίτης και Π. Σαββόπουλος.

 
Όλη η συναυλία σε βίντεο (κλικ)

Ένα βίντεο του Γιάννη Κουκούνη, με την αρχή και το τέλος της συναυλίας (κλικ)

Ένα βίντεο του Γιώργου Κιούση από την πρόβα (κλικ)
 

**********************************************************************

2 - 10 - 2016

Μεγάλη ήταν η χαρά μου που ήρθαν στην επιφάνεια δύο χαμένες φωτογραφίες και γι' αυτό τις ανεβάζω (μόνο για λίγες μέρες...) εδώ, στη ...φάτσα της σελίδας μου!

Είναι δύο φωτογραφίες -πριν αρκετά χρόνια- από ένα καρναβάλι στην Πάτρα.



Στην αριστερή φωτογραφία, είμαστε έτοιμοι να πάμε για τα "μπουρμπούλια", στο Δημοτικό Θέατρο. Εγώ μασκαρεύτηκα σε υφυπουργό του πασόκ και το Λενάκι σε ...Ερασμία Γαλλίδα, με το γαλλικό της! Στη δεξιά φωτογραφία, είμαστε σε ιδιωτική ...μασκαρογιορτή, πάλι με (α)πολιτικό περιεχόμενο. Εγώ μασκαρεμένος σε αφισοκολλητή του πασόκ, το δε Λενάκι σε επιβλέπουσα ...πρασινοφρουρού, γι' αυτό και τα φρου-φρού.

Πολύ καθυστερημένα, αφιερώνω στους τότε συνδιακεδαστές ένα κομμάτι που ...κάααποτε χορευόταν με πολύ πάθος -ειδικότερα- στις Αποκριές.

Eso es si amor - Chakachas, 1958 (κλικ)

*************************************************

10 - 8 - 2016

Μάρκος, Σκαλκώτας και Χατζιδάκις, "σκισμένοι" και πεταμένοι στο δρόμο!

Δύο από τα σκισμένα και πεταμένα στο δρόμο κομμάτια, -υποθέτω κάποιου περιοδικού!

Ήταν Κυριακή πρωί, 24-7-2016, όταν έκανα την καθημερινή βόλτα-άσκησή μου και κάποια στιγμή βρέθηκα σε μια γωνία της οδού  Τσίλλερ, Άνω Πατήσια μεριά. Έκπληκτος και ...απορημένος πρόσεξα ότι μπροστά μου και πάνω στην άσφαλτο, ήταν (φρεσκο)σκορπισμένα κάμποσα κομματάκια χαρτί -ομοιόμορφα σκισμένα, μεγέθους 7Χ10 cm- από κάποιο περιοδικό, φαντάζομαι. Δύο απ' αυτά τα κομματάκια τράβηξαν αμέσως την προσοχή μου. Το ένα είχε ένα μέρος από φωτογραφία του Μάρκου Βαμβακάρη, ενώ το άλλο είχε δίπλα-δίπλα, μέρη από φωτογραφίες του Νίκου Σκαλκώτα και του Μάνου Χατζιδάκι. Άφησα τα κομματάκια όπως ήταν κι απλά τα φωτογράφησα με το κινητό, απ' όσο κοντά μπορούσα. Μετά συνέχισα τη βόλτα μου, κάνοντας το "σενάριό" μου για το περιστατικό:

Το πρόσωπο που έσκισε το περιοδικό και πέταξε στο δρόμο τα κομμάτια του, -μάλιστα Κυριακή πρωί (λέτε να πήγαινε και στην εκκλησία;)- μάλλον πρέπει να μισούσε τα πρόσωπα αυτά. Και καλά, να ...πετάξει τον Μάρκο, γιατί ήταν της "κλασικής" και του "έντεχνου" ή να ...πετάξει τον Σκαλκώτα και τον Χατζιδάκι γιατί ήταν του "λαϊκού". Αλλά να τους ...πετάξει όλους; Πού, (λέμε ...τώρα), ανήκει αυτός; Τι τελικά του έφταιξαν (ενόχλησαν) οι ανωτέρω και παγκόσμια αναγνωρισμένοι (μαζί με τον Μίκη -απόκομμά του δε βρήκα, αν και κοίταξα...) κορυφαίοι Έλληνες δημιουργοί; Και γράφω "έφταιξαν", γιατί εδώ διακρίνω κάτι περισσότερο από ζήλια, δηλαδή μίσος. Σκέπτομαι ότι αν τυχόν ...ξέπεφτε στο σπίτι μου κάποιο περιοδικό με αντίστοιχες φωτογραφίες από γνωστούς μουσικούς "σκυλάδες", (απ' αυτούς που αν προσέξεις το πρόσωπό τους όταν τραγουδάνε, θα πιστέψεις ότι είναι δυσκοίλιοι και σφίγγονται πολύ κάργα για να ...ανακουφιστούν), απλά θα το έριχνα στη σακούλα της ανακύκλωσης χαρτιών. Τίποτε άλλο. Ούτε καν απαξίωση ή περιφρόνηση!  Στην περίπτωση, όμως, του κατόχου του περιοδικού με τις θείες μουσικές μορφές, συνέβησαν άλλα πράγματα και προφανώς λειτούργησαν άλλοι μηχανισμοί. Αυτός λοιπόν (ή και αυτή), έσκισε με προσοχή το περιοδικό σε δύο ίσα μέρη και μετά επανέλαβε 2-3 φορές το αυτό με τα νέα "μέρη" του περιοδικού που δημιουργούνταν, ώσπου τελικά έφτασε στα κομματάκια των 7Χ10 cm. Και τα κομματάκια αυτά δεν τα πέταξε στα σκουπίδια ή όπου αλλού..., αλλά κατέβηκε και τα σκόρπισε στο δρόμο και μάλιστα σε γωνία, για να διασκορπιστούν στη συνέχεια σε τέσσερις διευθύνσεις, ώστε έτσι να ...διασκορπιστεί αναλόγως και το (έλα μου ντε, ποιο;) μίσος του. Και να ...νιώσει καλύτερα!

Θα μου πείτε ότι σχετικά σενάρια μπορεί να γίνουν κι άλλα, αν και όχι τόσα πολλά με αυτά τα "δεδομένα". Κάντε λοιπόν τα δικά σας σενάρια -και σε κάθε περίπτωση- ξανασκεφτείτε το συμβάν...

Αυτονόητο ότι θα ακολουθήσουν τρία αριστουργήματα των "σκισμένων" και "πεταμένων", μαζί και ένα του Μίκη, γιατί δεν μπορώ να φανταστώ ότι δεν θα υπήρχε στο περιοδικό, απλά μάλλον το "χαρτάκι" του το πήρε ο αέρας...

 

Ψεύτικος ντουνιάς (Μάρκου Βαμβακάρη), Μάρκος Βαμβακάρης

 

Η επιστροφή του Οδυσσέα (Νίκου Σκαλκώτα), 1942 

 

Ο χορός του Βαρτάν (Μάνου Χατζιδάκι)

 

Στα περβόλια (Μίκη Θεοδωράκη), Γρηγόρης Μπιθικώτσης 

 

**************************************************

23 - 6 - 2016

Ανοησιολογίες Λ. Καβάκου, απλού βιολιστή κλασικής μουσικής(*) ή τι ...ξερνάει ένας άνθρωπος όταν ξεφύγει από το περιορισμένο αντικείμενο που κατέχει.

(Ένα παράδειγμα προς αποφυγήν...)

(*) "Σολίστα και της μπαρούφας...", τον αποκαλεί ο γνωστός -και με έργο- δημοσιογράφος Γιώργος Τζεδάκης! (Δείτε στο τέλος όλο το σχετικό άρθρο του)

 

Στις 5-6-2016, ο Λ. Καβάκος έδωσε τηλεοπτική συνέντευξη στον Λ. Ταγματάρχη. Ανάμεσα σ' αυτά που είπε, αναφέρθηκε και σε θέματα τα οποία δεν γνωρίζει καθόλου, όπως για παράδειγμα το ρεμπέτικο. Είπε, λοιπόν:

“Θεωρώ ότι η ψυχολογική επίδραση που έχει το κείμενο ενός δημοτικού τραγουδιού είναι μία ψυχολογική επίδραση ανάτασης. Η ψυχολογική επίδραση που έχει το κείμενο ενός ρεμπέτικου τραγουδιού, ή λαϊκού, είναι μία ψυχολογική επίδρασις απόλυτης ε...  παρακμής.”

Να και το βίντεο, δια του λόγου το αληθές. (Πρόκειται για απόσπασμα)

https://www.youtube.com/watch?v=RPYDsTTA-fM

(Πάροδος των ...προκλήσεων)
Ερωτά ο Γιώργος Τζεδάκης τον Καβάκο -στο άρθρο που σας έλεγα:
Μεταξύ μας, τώρα, Λεωνίδα. Στις ερωτικές απογοητεύσεις σας ακούτε... Μπαχ και στα γλέντια σας ξεφαντώνετε με... Μπραμς;

(Α! Γιώργο, με ...απογοήτευσες! Είναι πράγματα αυτά που ρωτάς; Το λέω αυτό, γιατί γνωρίζεις πολύ καλά ότι οι "μηχανές", ούτε ερωτικές απογοητεύσεις έχουν, ούτε και διασκεδάζουν -πολύ περισσότερο μάλιστα να ...ξεφαντώνουν. Οι "μηχανές", Γιώργο,  προσέχουν, π.χ., ώστε η νότα "σι" -στην 4η οκτάβα- να είναι με ακρίβεια ...Σόιμπλε 987,7666 Hertz! Οι μεγάλοι των "δοξαριών" ...κατέγραφον στον ...αρχιδώνα τους αυτές τις απάνθρωπες λεπτομέρειες, π.χ. Λάμπρος Λεονταρίδης, Δημήτρης Σέμσης-Σαλονικιός, Tanburi Cemil Bey... Και δεν αντέχω, να μη σου βάλω εδώ το αριστούργημα του τελευταίου "Cecen kizi" -"Τσεστσενοκόριτσο" να πούμε-, από μία ηχογράφηση στην Πόλη το 1912, αλλά πού να τα καταλάβουν αυτά οι ανά τον κόσμο ...Καβάκηδες; )

https://www.youtube.com/watch?v=VLTFPoSFrCo

Έλαβα μερικά πολύ καυστικά σχόλια γι' αυτές τις ...σοφίες του βιολιστή Καβάκου, κάτι φυσικό βεβαίως,  όταν ένας άνθρωπος -ανοήτως- ξεφεύγει από το περιορισμένο "αντικείμενό" του και τυρβάζει περί θεμάτων για τα οποία δεν έχει ιδέα και -όπως φαίνεται από τα λόγια του- ούτε τα "μπορεί" αυτά τα θέματα, αλλά ταυτόχρονα ζηλεύει την "ηδονή" τους... (Ίσως γιατί δεν τολμάει να την ...αγγίξει, έστω να τη δοκιμάσει).

Ας σημειωθεί ότι κατά τη γνώμη πάρα πολλών, ο Λ Καβάκος είναι πολύ ικανός (και παγκόσμια) στο -λίαν περιορισμένο- κλασικό αντικείμενό του, αλλά σίιιιγουρα μία ...υπερτιμημένη "μετοχή'' στο μουσικό ...χρηματιστήριο. (Υπάρχουν χιλιάδες τέτοιες -"μετοχές"- στον πλανήτη Γη, άρα έχει καλή "παρέα"!).

Φαίνεται όμως ότι ο Καβάκος, αυτές τις χαζομάρες-"απόψεις" που λέει για το ρεμπέτικο, δεν τις "κατέβασε" μόνος του, αλλά μάλλον  παπαγάλισε ...παραληρηματικό "έργο" του Στέλιου Ράμφου στο οποίο προσεγγίζεται το ρεμπέτικο.  Πάντως, έτσι συμβαίνει με πολλούς που αντιπαθούν το "ηδονικό" ρεμπέτικο, μια και δεν μπορούν -για διάφορους λόγους- να το χαρούν οι ίδιοι. Σημειωτέο, πάντως, είναι ότι ο Λ. Ταγματάρχης πήρε αποστάσεις από τι απόψεις του Καβάκου, το εξέφρασε και μπράβο του.     
(Πάμε ...παρακάτω και θα μιλήσω γενικότερα τώρα).

Μεγάλες κομπλεξάρες δείχνουν να είναι κάποιοι "κλασικοί", γιατί ποτέ τους δεν έμαθαν μερικές πολύ βασικές αλήθειες, από αυτές που -δυστυχώς- ΔΕΝ διδάσκονται στα ωδεία που μαθήτευσαν:

α. ΠΟΤΕ και ΠΟΥΘΕΝΑ στον κόσμο, η έντεχνη -γενικότερα, σε κάθε είδος...- δημιουργία, ΔΕΝ ξεπέρασε σε ομορφιά, απλότητα και -κυρίως- περιεχόμενο την παραδοσιακή και λαϊκή δημιουργία.

β. Συχνότατα η έντεχνη δημιουργία "κλέβει" (δανείζεται) από την παραδοσιακή και λαϊκή τέχνη, ενώ το αντίθετο δεν ...έτυχε να συμβεί!

γ. Η ικανότητα ερμηνείας -στην κλασική μουσική- μετριέται σχεδόν μόνο με την "αλάνθαστη" ερμηνεία και όχι με την κατάθεση ψυχής... Όσο πιο αλάνθαστη "μηχανή" είναι ο ερμηνευτής, τόσο πιο διάσημος γίνεται. Γι' αυτό -το χαρακτηριστικότερο παράδειγμα- οι ερμηνευτές-τραγουδιστές του λυρικού θεάτρου, παίρνουν αμέσως την κατιούσα και χάνουν από τις υψηλές ερμηνευτικές τους "μετοχές" αν σε κάποια (ναι, έστω και μία!) παράσταση "ξεφύγουν" από μία νότα!!! Θα έλεγα -παραφράζοντας τον Καβάκο- ότι είναι μία απόλυτη ανθρώπινη παρακμή... (Και μην μπλέξει κανείς εδώ την Κάλλας, γιατί η γυναίκα έπασχε από  δερματομυοσίτιδα -φθοροποιό νόσο ιστών και μυών- και αυτό ...πλήρωσε η γλυκιά μας!).

Να ομολογήσω, ότι τις Εννέα συμφωνίες του Ludwig van Beethoven, τις προτιμώ με διευθυντή τον ανθρώπινο Bruno Walter, παρά με τον ...μηχανιστή Herbert von Karajan.

Επίσης, με θέλγει ιδιαίτερα η ζεστή και σε βάθος ερμηνεία του Andres Segovia στο αριστουργηματικό "Asturias" του Isaac Albeniz, σε σχέση με την αντίστοιχη ψυχρή, "νευρική" και ...κομπιουτερίστικη ερμηνεία του John Williams, που σου δίνει την εντύπωση ότι παίζει ενώ τον σημαδεύει κάποιος οπλοφόρος, για να πυροβολήσει αν κάνει κάποιο λάθος. Κρίνετε και σεις:

https://www.youtube.com/watch?v=lCeebWgjrrU   (Andres Segovia)

https://www.youtube.com/watch?v=wDAHl54V0CU  (John Williams)

...Ακομπλεξάριστος, βεβαιότατα, ο Νίκος Σκαλκώτας -και μη θεωρώντας παρακμιακά

Ένας Έλληνας Θεός κι αυτός, που η πατρίδα του...

τα ρεμπέτικα-, "ακούμπησε" με σεβασμό πάνω στο χασάπικο του Τσιτσάνη "Η μάγισσα της Αραπιάς" (1940) κι έτσι στο δεύτερο μέρος από το Κονσέρτο για δύο βιολιά (1944-1945) ακούμε τη γνωστή μελωδία του Τσιτσάνη. Σας βάζω απόσπασμα του έργου από το αρχείο μου, με πιάνο και βιολί -από ηχογράφηση στο Freiburg-, γιατί στο You Toube το έχουν ...σιγήσει, λόγω δικαιωμάτων!

 

 

 

 

Απόσπασμα από το Κονσέρτο για δύο βιολιά, του Νίκου Σκαλκώτα

 

Για ακούστε τώρα και την Emmy Storms, συνάδελφο του Σκαλκώτα (βιολίστρια) και γεννημένη το 1988, να παίζει -σόλο βιολί- το οργανικό του Τσιτσάνη "Τα ωραία του Τσιτσάνη", έργο του 1948. Αυτό συνέβη στο Roterdam, το 1912. Μετά, λοιπόν, την ερμηνεία του "Tzigene", του Maurice Ravel, και ύστερα από το χειροκρότημα, η Emmy Storms άρχισε να παίζει "Τα ωραία του Τσιτσάνη", μάλιστα ταχύτερα (28%)από τον δημιουργό, στην ηχογράφηση του 1948. Συγκεκριμένα, εξετάζοντας δύο αντίστοιχα μέρη στις δύο αυτές ηχογραφήσεις, ο Τσιτσάνης παίζει με ταχύτητα 129 b/m και Storms με 165 b/m...

https://www.youtube.com/watch?v=e4hO0-_s8Ps
Διαβάστε κι αυτό, για να μάθετε περισσότερα για την περίπτωση αυτού του κοριτσιού:
http://taxalia.blogspot.gr/2013/11/h-emmy-storms.html

 

Πάντως και οι κλασικοί μουσικοί που έπονται τώρα, δεν είναι καθόλου ρεμπετο-κομπλεξάρες, αλλά ούτε και άσχετοι! Αγάπησαν τα ρεμπέτικα, τα διασκεύασαν με φαντασία και μάλιστα τα συμπεριέλαβαν στο ρεπερτόριό τους. Αφήστε που ανάμεσα σ' αυτά είναι και ένα "σκληρό" (το Είμαι πρεζάκιας), έτσι για να ...ανατριχιάζει ο Καβακάκος. Απολαύστε τους, είναι The Apollo Chamber Players.       

 

https://www.youtube.com/watch?v=zPUYDF2rq3c

https://www.youtube.com/watch?v=QoSX3nlmNoo  (Εδώ, μάλιστα, ακολουθούν πιστά την πρωτότυπη ηχογράφηση του 1934, με τη Ρόζα)

https://www.youtube.com/watch?v=9AemOXgHbzs  (Ρόζα Εσκενάζη, 1934)

https://www.youtube.com/watch?v=HiT4XtxHbvU 

https://www.youtube.com/watch?v=MW6MKNUhko4 (Να και ο Σοστακόβιτς...)

 

Αλλά και Γάλλοι κλασικοί τίμησαν τα ρεμπέτικα... (βοηθούσης και της Μελίνας)

https://www.youtube.com/watch?v=R2mMUXWeDHQ

 

Δείτε τώρα -και με πολύ προσοχή, σας παρακαλώ- κάτι με ιδιαίτερη σημασία, για τα "δάνεια" που παραχωρεί απλόχερα η σεμνή λαϊκή μουσική παράδοση, στην κλασική συγγενή της.

Εδώ είναι το εξαίσιο παραδοσιακό, Σμυρναίικο μινόρε (τραγούδι της Σμύρνης, του 1880-1890 περίπου), σε μια ηχογράφησή του στη Ν. Υόρκη το 1919, από την ξεχωριστή Μαρίκα Παπαγκίκα. Συγκράτησε την τρίσημη μελωδία, από το σημείο 2:53. (Α! και 145.000 επισκέψεις στο βίντεο με τον κακό ήχο...).

https://www.youtube.com/watch?v=Ux_whsihlM0

Τη μελωδία αυτή τη βρίσκουμε σε ένα Ρώσικο παραδοσιακό (το Ozhidanje)

https://www.youtube.com/watch?v=ucB6m9krvNo

 

Τη βρίσκουμε όμως και στο έργο Jazz Suite, Waltz No. 2, του Dmitri Shostakovich.

https://www.youtube.com/watch?v=7UIHl0oJEpg

Θεωρώ απαραίτητο να δείτε το ακόλουθο απόσπασμα από συνέντευξη του βιολιστή Κυριάκου Γκουβέντα, στο οποίο ερμηνεύει ένα παραδοσιακό κομμάτι με τρεις τρόπους, ανάμεσά τους και κλασσικό! Και ο Κυριάκος, ξέρει τι λέει και τι παίζει, αφού έχει και σοβαρές σπουδές στο κλασικό βιολί!

https://www.youtube.com/watch?v=RIiDJw9i7zk

 

Για το ρεμπέτικο και τα κλασικά έργα, δείτε  τι είπε ο σοφός Μιχάλης Παπαγιαννάκης στην παρουσίαση ενός δικού μου βιβλίου.

https://www.youtube.com/watch?v=Oks00m4Yuvw&spfreload=10

Υ.Γ.  1. Έχει πολύ ..ψωμί το θέμα (το γενικότερο)

        2. Καμιά φορά και οι ανοησίες είναι ...χρήσιμες, κυρίως άμα δίνουν λαβή για σκέψεις και για ...ρεμπέτικο νταλαβέρι! 

        3. Μη χάστε -με τίποτε- το άρθρο Σολίστας και της μπαρούφας..., του Γιώργου Τζεδάκη, στο "Όγδοο"

http://www.ogdoo.gr/apopseis/airetika/solistas-kai-tis-baroyfas

        4. Επίσης το σπουδαίο κείμενο του μελετητή και συγγραφέα Φώντα Τρούσα

http://www.lifo.gr/articles/music_articles/105589

(Υστερόγραφο του ...υστερόγραφου; -θα μου πείτε. Αλλά άμα έρχονται καλά πράγματα. μπορείς να τα πετάξεις;)

Λοιπόν, μου γράφει ο Α. Α. από τη Θράκη, όταν διάβασε τα παραπάνω:

"Καβάκια", στο χωριό μας, λέμε τις λεύκες. Το καβάκι, λοιπόν, όταν καίγεται, όσο γρήγορα λαμπαδιάζει άλλο τόσο γρήγορα σβήνει. Στο τέλος, μόνο στάχτες αφήνει, ούτε κάρβουνο καν...

 

Άϊντε να βάλουμε ...τελεία και παύλα στα "Καβάκικα" 

(Έχουμε κι άλλες δουλειές να κάνουμε...)

 

Είπε, λοιπόν επίσης ο -και της μπαρούφας, κατά τον Γ. Τζεδάκη- σολίστας:

...να σκεφτεί (σ. σ. ο Έλληνας...) τον Πλάτωνα και τον Αριστοτέλη και να προσπαθήσει να τοποθετήσει έναν απ' αυτούς κοντά ή στον Μπαχ ή στον αμανέ, Που θα πάει πιο κοντά;

Α! ρε Λεωνίδα, Λεωνίδα, πάλι τα μούσκεψες...

Η απάντηση είναι:
Και βέβαια, στον αντίστοιχο -της εποχής τους- μανέ θα πάει, ο Πλάτων ή ο Αριστοτέλης...  
Και εννοώ στον "Λίναιο θρήνο" ή "λίνο" η "μανέρωτα", άσμα πένθιμο, στη μνήμη του τραγικού και άδικα χαμένου Λίνου, ο οποίος ήταν ένας (μυθικός) ποιητής, μουσικός και αοιδός, παιδί δε του Απόλλωνα με την Καλλιόπη ή την Τερψιχόρη ή την Ουρανία! Το τραγούδι-μοιρολόι αυτό, που επίσης λεγόταν "λινωδία" και "οιτόλινος" (οίτος=καταστροφή ή θάνατος), αναφέρει πρώτη φορά ο Όμηρος (Ραψωδία Σ, δείτε φωτογραφία)! Τον αναφέρουν επίσης ο Ευριπίδης, ο Ησίοδος, ο Αθηναίος, ο Παυσανίας κ.ά. Πάνω στη "φόρμα" του αρχικού τραγουδιού-μοιρολογιού, γράφτηκαν κι άλλα, με διάφορες άλλες αφορμές. Α! δεν ισχυρίζομαι καθόλου ότι ο σμυρναίικος μανές είναι ...σίγουρα η "συνέχεια" του "λίνου"! Τόσο ...προγονόπληκτος δεν είμαι! (Εννοώ ότι μέχρι τώρα, δεν υπάρχουν πειστικά στοιχεία περί αυτού και ο γλυκός Γ. Φαιδρός δεν με πείθει...).

Αριστερά, ο Λίνος διδάσκει κιθάρα στον Ιφικλή και δεξιά το απόσπασμα από το Σ της "Ιλιάδας", του Ομήρου, το οποίο αναφέρεται στον Λίνο και στο μοιρολόι "λίνος"

Αξιοσημείωτο, εδώ για τον Λίνο, είναι ότι ο Andre Jolivet (1905-1974), συνέθεσε το 1944 το (ιδιαίτερα ...προχωρημενο) έργο του "Chant de Linos for Flute & Piano".

https://www.youtube.com/watch?v=4Mf1EhirppE

https://www.youtube.com/watch?v=-XgxYYKc6HY

 

Τον ...μανέ του Λίνου, λοιπόν, θα προτιμούσε ο Πλάτων ή ο Αριστοτέλης! (Άλλως τε, δεν τους ξέρουμε και για ...ξενομανείς).

 

Επιμύθιον για τον J. S. Bach

Ο τεράστιος -και ανυπολόγιστης αξίας- αυτός μουσικός δημιουργός και μουσικός επαναστάτης-καινοτόμος (τα άλλαξε όλα και οι ...επόμενοι βρήκαν το δρόμο "στρωμένο"), είχε λαϊκές επήρειες στο έργο του -κυρίως στο υστερότερο. Συχνάζοντας -μάλλον- στην ιστορική ταβέρνα     της Λειψίας (στη Λειψία, ο Μπαχ έμεινε το διάστημα 1723-1750) με το όνομα "Auerbachs Keller" και ακούγοντας εκεί τα τραγούδια που έπαιζαν οι λαϊκοί μουσικοί, επηρεάστηκε απ' αυτά σε κάποιες συνθέσεις του, όπως για παράδειγμα στο έργο του "The Goldberg Variations" (BMV 998).

https://www.youtube.com/watch?v=Ah392lnFHxM  (...μάλλον η καλύτερη ερμηνεία!)

Α! και ο Γκαίτε, ήταν θαμώνας στο "Auerbachs Keller", όταν σπούδαζε νομικά στη Λειψία, την οποία και αποκαλούσε "Μικρό Παρίσι".

 

***********************************************************************

21 - 6 - 2016
Επιτέλους, η Σύρα, αποφάσισε να τιμήσει τον Μάρκο Βαμβακάρη!

Όμως δε θα είναι μόνο Μάρκος... Λες και δεν αρκεί ο μεγάλος Συριανός, ο θεμελιωτής του ρεμπέτικου, για ένα (κατα)δικό του αφιέρωμα! Τέλος πάντων, απ' το ολότελα κ.λ.π.  Έτσι κι αλλιώς μπράβο τους και να συνεχίσουν κάθε χρόνο. Δείτε εδώ:
http://www.syrosagenda.gr/2016/06/318-492016.html#axzz4BbIihzf2


***********************************************************************

12 - 6 - 2016

Εκεί Μεγάλο Δουκάτο, Λουξεμβούργο!
Τιμούν τον ελληνικό κινηματογράφο και μέσω αυτού το ρεμπέτικο!
Η Στυλιανή Παρασχά, μέλος του συμβουλίου και της επικοινωνίας του¨"Σινέ Κλαμπ", μου γράφει:
Η εκδήλωση τελικά περιλαμβάνει και άλλες εκφάνσεις της ελληνικής κουλτούρας, όπως έκθεση φωτογραφίας και ζωγραφικής, σεμινάριο χορών και άλλα.
Όσοι ενδιαφέρονται, ας προχωρήσουν στα ενδότερα του λίνκ:

https://www.facebook.com/GreekCineClubLuxembourg/ 

 

Είπαμε! https://www.facebook.com/GreekCineClubLuxembourg/ 

***********************************************************************

1 - 6 - 2016

Το ...ρεμπετίζειν, εστί τρόπος ζωής για τη νεολαία μας

(τουλάχιστον για ένα σεβαστό μέρος της) Ιδού!
Διαβάστε και κυρίως "ακούστε" το παράκάτω άρθρο-έρευνα.

http://3pointmagazine.gr/%cf%84%ce%bf-%cf%81%ce%b5%ce%bc%cf%80%ce%ad%cf%84%ce%b9%ce%ba%ce%bf-%cf%83%ce%ae%ce%bc%ce%b5%cf%81%ce%b1-15-%ce%bc%cf%80%ce%ac%ce%bd%cf%84%ce%b5%cf%82-%cf%80%ce%bf%cf%85-%cf%84%ce%bf-%ce%b1%ce%bd/

 

***********************************************************************

17-5-2016

Από την Αγγλία και το Λονδίνο, με ρεμπέτικη αγάπη...

Μεγάλη ρεμπέτικη διοργάνωση γίνεται και φέτος στην Αγγλία και κυρίως στο Λονδίνο. Συγκεκριμένα στο διάστημα από 4-6-2016 έως 2-7-2016, θα λάβει χώρα το φεστιβάλ "Rebetiko Carnival" με ένα μακρύ, πλούσιο, ποικίλο και ενδιαφέρον πρόγραμμα, αφιερωμένο στο ρεμπέτικο. Με 21 ζωντανές συναυλίες-παραστάσεις και άλλα πολύ ενδιαφέροντα και ξεχωριστά δρώμενα. Προέδρος της διοργάνωσης ο αναμφισβήτητος -και "ακρογωνιαίος λίθος" στη σύγχρονη λαϊκή μουσική-, ο Κυριάκος Γκουβέντας.
Με τις καλύτερες ευχές μου.
Λυπηρό το γεγονός ότι για μία ακόμα φορά είναι απόν το (...εξαπανέκαθεν) χειμαζόμενο ελληνικό Υπουργείο Πολιτισμού -με τους άσχετους με τον λαϊκό πολιτισμό ηγέτες του. (Εκ των έργων τους, τους χαρακτηρίζω έτσι...). Πήρε το μάτι μου στους χορηγούς, την ...περιλάλητη (και το πάλαι ποτέ ...πολύ-υβρισμένη για πολλά...) Πρεσβεία "μας" στο Λονδίνο, αλλά δεν αναφέρεται τι ακριβώς ...χορηγεί!
Ποτέ δεν έχει γίνει στην Ελλάδα παρόμοια διοργάνωση για το ρεμπέτικο! Ούτε από το ΥΠΠΟ, ούτε από τις Νομαρχίες, ούτε και από τους Δήμους. Ακόμα και παλιότερα (τότε με τα λαμογιάρικα δανεικά λεφτά) που ...δέναν τα σκυλιά με τα λουκάνικα, τίποτε δεν έπραξαν οι ...αποτέτοιοι (καταλαβαίνετε). Κι όχι ότι δε δέχτηκαν προτάσεις και μάλιστα ...πάμφθηνες. (Α! έχω πολλά "ράμματα" για τη γούνα τους).
Γράφουν οι διοργανωτές:
THE REBETIKO CARNIVAL is a celebration of Greek Rebetiko music, it`s roots and it`s evolution. The festival has an exciting ...programme of concerts, education workshops for young and old, communty work, pre-concert talks and instrument exhibitions. London based groups as well as groups from Greece will be taking part, including the great Kyriakos Gouventas, violin.

Για περισσότερα, κάντε κλικ εδώ:   http://rebetikocarnival.co.uk/

Σας έγραψα ήδη ... με ένα μακρύ, πλούσιο, ποικίλο και ενδιαφέρον πρόγραμμα!
Για δείτε τις φωτογραφίες και μπείτε στο σάιτ   http://rebetikocarnival.co.uk/

Να κι ένα βιντεάκι σχετικό, με το "Χασαπάκι" του Μάρκου. (κλικ στο "Χασαπάκι")

 

***********************************************************************

8-5-2016

Στο σημερινό "ΕΘΝΟΣ", για τα παλιά βινύλια.
http://www.ethnos.gr/koinonia/arthro/rali_timon_gia_ta_spania_ellinika_binylia-64371901/
Σε ό,τι αφορά δύο δικά μου βινύλια, να το απόσπασμα.

Πώς θα το ονόμαζα αυτό; Μα ...ακριβή παρελθοντολογία
(Άσχετα αν με κολακεύει κατά ένα τρόπο, αλλά που δυστυχώς συνέπεσε
με τη μέρα -σήμερα- που έμαθα για τον θάνατο του Βαγγέλη Καργούδη,
ο οποίος έπαιξε κρουστά στο "Επεισόδιο". Βάζω δύο φωτογραφίες, εις μνήμην!).



Ο Βαγγέλης Καργούδης με το άσπρο μπλουζάκι, ο Θ. Παπαντίνας με την κιθάρα και εγώ, στο στούντιο του Σήφη Σιγανού, 6 Ιουλίου 1971

***********************************************************************

28-4-2016

Η Μεγάλη Παρασκευή έφτασε. 

Με τους θερμούς χαιρετισμούς και τις ευχές μου, οπουδήποτε στον κόσμο κι αν βρίσκεστε...





Αριστουργηματικός χρυσοκέντητος Επιτάφιος, έργο της ικανότατης και πιο φημισμένης κεντήστρας της Κωνσταντινούπολης, Δεσποινέτας, η οποία έζησε τον 17ο αιώνα, και που η φήμη της εκτεινόταν πέρα από τα σύνορα της Πόλης, δεχόταν δε παραγγελίες από παντού! Ο Επιτάφιος αυτός είναι του 1682 και οι διαστάσεις του είναι 1.12Χ1.50 m. Προέρχεται από τον Μητροπολιτικό ναό του Αγ. Γεωργίου της Άγκυρας και τώρα ανήκει στο Μουσείο Μπενάκη.

 

 Το δάκρυ και ο ερωτισμός της Μεγάλης Παρασκευής

                                                                                                      Γράφει ο Πάνος Σαββόπουλος

Δεν περιγράφεται το τι τραβάω κάθε χρόνο την Μ. Παρασκευή! Κι αυτό, επειδή τη μέρα τούτη έχω να συνδυάσω δύο αισθήσεις μου φαινομενικά αντιφατικές, που όμως για μένα είναι μία και μοναδική αίσθηση, αλλά με δύο όψεις. (Μονολογάω, καμιά φορά και λέω: …μήπως όμως είναι κι εύκολο να περιγράψει κανείς δημόσια τέτοια πράγματα; Δεν είναι…). Πάντως θέλω να τονίσω ότι όλα αυτά που θα ακολουθήσουν, αφορούν αποκλειστικά εμένα και φυσικά ούτε που θα μου περνούσε από το μυαλό κάποιου είδους γενίκευσή τους.

Με τον πατέρα, στον απογευματινό 
 Επιτάφιο ενός Μετόχιου. Το βράδυ
θα γινόταν η επίσημη περιφορά στη
μεγάλη εκκλησία της ενορίας μας.

Έτσι, λοιπόν, η μία αίσθησή μου για την Μ. Παρασκευή είναι το «θρηνώδες» στοιχείο της, κάτι που στην περίπτωσή μου δεν έχει καμία απολύτως σχέση με θρησκευτικότητα, αφού δεν τυγχάνω θρήσκος. (Άλλως τε, στο «τελετουργικό» και μόνο στοχεύω εδώ και όχι στο «λατρευτικό…). Από μικρός, όμως, ένιωθα ιδιαίτερη ευχαρίστηση να ακολουθώ τον Επιτάφιο, να ακούω τα εγκώμια -μάλιστα να σιγοψάλλω κιόλας, κυρίως το «Άξιον εστί…» και το «Ω! γλυκύ μου έαρ…», από την Γ’ Στάση-, να μυρίζω το λιβάνι και την ανθοφορία της άνοιξης, να …επιθεωρώ τις «μυροφόρες» συμμαθήτριές μου που κρατούσαν με χάρη τα πλεκτά καλαθάκια τους με τα φρεσκοκομμένα άνθη, να σφίγγω κι εγώ μέσα στο χέρι μου ένα μικρό λουλουδάκι από τον κήπο μας, κάτι σαν «εμπιστεύσιμο» περίαπτο και τέλος να νιώθω …ασφαλής και άτρωτος γιατί μέσα στο «ποτάμι» του κόσμου που ακολουθούσε τον Επιτάφιο -αν όχι και …δίπλα- ήταν και οι γονείς μου, τα αδέλφια μου, συχνά δε και ιδιαίτερα αγαπημένοι συγγενείς.
 



Επιτάφιος από το Πατριαρχείο Ιεροσολύμων, από

τον 18ο αιώνα, ο λεγόμενος και Επιτάφιος της

Ευενίκης, μεγέθους 0.90Χ0.72 m

Η ενηλικίωσή μου και κυρίως τα φοιτητικά χρόνια στην -νοσταλγική πάντα- Θεσσαλονίκη, άλλαξαν την εξωτερική εμφάνιση της παραπάνω εικόνας, όχι όμως και την ουσία της, άσχετα αν εγώ τότε δεν το είχα συνειδητοποιήσει αυτό. Έτσι λοιπόν μέχρι και σήμερα, τέρπομαι ιδιαίτερα -να μην πω, επίσης, ότι το θεωρώ κάτι σαν ιερό καθήκον…- να συμμετέχω σε περιφορά Επιταφίου, να κρατάω προσεκτικά ένα αναμμένο κεράκι και να βαδίζω σχεδόν δίπλα στους ψαλτάδες για ν’ ακούω καλύτερα… (Μάλιστα κάποια φορά, ο καλός μου φίλος Λυκούργος Αγγελόπουλος με είδε και μου έκανε νόημα να πάω ανάμεσα στους ντυμένους με ράσα ψαλτάδες μαθητές του! Και πήγα…). Σ’ αυτή, λοιπόν, την κατανυκτική πομπή μέσα στην ανοιξιάτικη νύχτα, εγώ πάντα επιθυμώ και έχω ανάγκη να σκέφτομαι και να θρηνώ τα πολύ αγαπημένα μου πρόσωπα που δε ζουν πια και που μου λείπουν. (Και που κάθε χρόνο αυξάνεται ο …κατάλογός τους). Το αναμμένο κεράκι, στο χέρι μου, συμβολίζει τις μνήμες μου γι’ αυτά τα πρόσωπα, αλλά και τις ψυχές τους. (Άκαυτες, για μένα, αμφότερες!).  
 

Επιτάφιος περίτεχνος, έργο και αφιέρωμα της κεντή-

στρας Πανόριας, από το 1776, ο οποίος τώρα ανήκει

στο Μουσείο Μπενάκη

Κάπου-κάπου κυλάει και κάνα δάκρυ, το οποίο όταν είμαι μόνος δε σκουπίζω ποτέ. Καλύτερα, να πέφτει στη γη… Μετά το τέλος της περιφοράς, κι όταν ο Επιτάφιος πρόκειται να μπει στην εκκλησία και να (μην…) ακουστεί το (ξεχασμένο πια…) Άρατε πύλας οι άρχοντες…, εγώ την κοπανάω ευσχήμως, νιώθοντας πάντα ανακουφισμένος από το όλον, …ελαφρύτερος, αισιόδοξος και περίεργα ευτυχής. Α! και λίγο …πεινασμένος, δείγμα κι αυτό -μάλλον- της ψυχικής ευφορίας μου.  Να το πω και πιο λιτά: Ο «θρήνος» της Μ. Παρασκευής, ήταν -και είναι, για μένα- μία …ασυνείδητη εσωτερική ασφάλεια! Ακριβώς για τους παραπάνω λόγους, θα προτιμούσα την κατά μόνας συμμετοχή μου στην περιφορά, αν δεν υπήρχε (πάντα για μένα, …μιλάω και το τονίζω) και η άλλη αίσθηση της μεγάλης Παρασκευής, που έλεγα στην αρχή. Πάμε, τώρα, σ’ αυτήν.
 



Ο Φώτης Κόντογλου με τον Γιάννη

Τσαρούχη στα Μετέωρα, ντυμένοι

    καλογεράκια...

Η άλλη λοιπόν αίσθηση μου για την Μ. Παρασκευή, είναι το «ερωτικό» στοιχείο της -όσο κι αν αυτό ακούγεται περίεργο. Το στοιχείο ετούτο υπάρχει παντού. Να! Το πρωί, με το φώς, το ακούς και το βλέπεις στα χαρούμενα κελαηδήματα των πουλιών που ερωτοτροπούν λουσμένα από τον ζεστό ήλιο και που οι φωνές τους ανακατεύονται περίεργα με τους πένθιμους ήχους των κωδώνων των εκκλησιών, που συνοδεύουν την Αποκαθήλωση του Χριστού από τον Ιωσήφ. Ακόμα και το εμβληματικό απολυτίκιο της ακολουθίας αυτής, «Ο ευσχήμων Ιωσήφ…», είναι τονισμένο στον ήχο Β’, τον οποίον ο Χρύσανθος ο εκ Μαδύτων, χαρακτηρίζει στο «ΘΕΩΡΗΤΙΚΟΝ» του (έκδοση Παρίσι, 1821) ως έχοντα …χαρακτήρα εμψυχούντα και κεντώντα… δηλαδή ήχο ζωογόνο και προτρεπτικό -θα …μετέφραζα. Από τα δέντρα και τα φυτά ξεπετιούνται κλαδιά, φύλλα, μπουμπούκια και άνθη. Ζωηρή, όμως, είναι και η κίνηση στους δρόμους, με τον κόσμο -αρκετά περιποιημένο- να τρέχει να προλάβει όλα τα …προετοιμαστικά για τη Λαμπρή. Το βράδυ, με το σκοτάδι και την ανοιξιάτικη νύχτα, το «ερωτικό» στοιχείο είναι παρόν στα λαμπερά πρόσωπα των καλοντυμένων ανθρώπων που ακολουθούν τον Επιτάφιο και που συχνά βλέπεις να είναι πιασμένοι μεταξύ τους, τα δε νεαρότερα ερωτευμένα ζευγάρια να δείχνουν τρισευτυχισμένα.  Κι’ αυτό γιατί, αν και συνοδεύουν την εκφορά ενός μεγάλου νεκρού προς τον ενταφιασμό του, το «μυστικό» το γνωρίζουν όλοι και πολύ καλά! Ότι δηλαδή αυτός που κηδεύεται με τόση μεγαλοπρέπεια, κατάνυξη και συγκίνηση, σε τρεις μέρες θα αναστηθεί! Ακριβώς όπως ανασταίνεται όλη η φύση, η οποία βγαίνει μέσα από τη γη και ανθίζει, αλλά ομοίως και η Περσεφόνη που θ’ ανεβεί για άλλη μία φορά στον πάνω κόσμο, κοντά στη μαμά της τη Δήμητρα!

Επιτάφιος χρυσοκέντητος και πεποικιλμένος! Έργο

των μοναχών της Μονής Αγίου Ιωάννουστη Μακρυ-

νού των Μεγάρων



Και πώς να μη συμμετέχω κι εγώ σ’ αυτήν την «τελετουργία»; Γίνεται; Δεεε γίνεται! Γι’ αυτό, στις περισσότερες περιφορές, κρατάω στο ένα χέρι μου το αναμμένο κεράκι και στο άλλο ένα γυναικείο χεράκι, συχνά με ένα γιασεμί ανάμεσα. (Σίγουρα και σ’ αυτές τις περιπτώσεις θρηνώ τους αγαπημένους απόντες μου, αλλά …κρυφά και με …αξιοπρέπεια).

Βέβαια -αν και δεν είναι η πιο κατάλληλη στιγμή- πρέπει να σας ομολογήσω ότι αυτή η ιδιαίτερη αμφιθυμία μου -την οποία θα ονόμαζα …«το σύνδρομό μου της Μ. Παρασκευής»- κάποιες φορές κατάληξε σε ευτράπελα συμβάντα. Όπως, για παράδειγμα, όταν -ως φοιτητής στη Θεσσαλονίκη- άφησα την περιφορά της παρέας στην Παναγία Χαλκέων και ανηφόρησα μόνος μου στη Μονή Βλατάδων (Τσαούς Μοναστήρι), για τα κατ’ ιδίαν …δάκρυα της ημέρας. Αργότερα, όταν συνάντησα την παρέα στην ταβέρνα που είχαμε κανονίσει, η …δικιά μου μού έκανε μούτρα, γιατί δε πίστευε ότι πήγα στη Μονή Βλατάδων, αλλά ότι ήμουνα με …άλλη –κοπέλα και …ας μην το πω!

 



Επιτάφιος ...ενάλιος στην Ύδρα

 Άλλη φορά, εδώ στην Αθήνα, ακολουθώντας …ζευγαρωμένος την περιφορά του Επιταφίου του ναού Αγίου Ευσταθίου Περισσού -η οποία είναι μεγάλη και με εκπληκτική διαδρομή- η …έτσι μου, δεν άντεξε το περπάτημα με τα ψηλά κιτσάτα τακούνια της και σχεδόν λιποθύμησε. Τη μεταφέραμε σ’ ένα χαμηλό παλιό προσφυγικό σπιτάκι δύο ηλικιωμένων και την ξαπλώσαμε στο κρεβάτι τους… (Γέλια με δάκρυα, μεταξύ μας… Και έταξα να …ανάψω κερί για το αναπάντεχο περιστατικό!). Αλλά κάποια πολύ …άτυχη Μ. Παρασκευή, με ταρακούνησε ξαφνικά στον ώμο -κατά τη διάρκεια της περιφοράς- ένας άγνωστος σε μένα αγριεμενοαξύριστος λέτσος και είπε: «Χεράκι-χεράκι, πουλάκια μου, ε; Δεν ντρέπεστε και Μεγάλη Παρασκευή;». (Που μας βρήκε ο πούστης; Την παρακολούθησε; Κι αυτή η καριόλα να μη μου κάνει κουβέντα ότι είχε διασυνδέσεις …τρίτου βαθμού με «ψυχασθενή»; Αη στο διάολο, κολάστηκα!). Ψύχραιμος όμως και ευγενής, του είπα «Δεν το γνώριζα κύριε… Συγνώμη… Σ’ αυτήν, να ψάλλετε τον Επιτάφιο στο σπίτι σας… Καλή Ανάσταση…». Έκανα πάραυτα μεταβολή και συνέχισα μόνος και πανευτυχής την ακολουθία! (Α! έχει κι άλλες ιστορίες, όπως π.χ. αυτή με κάποια …ελεήμονα μαία στη Θεσσαλονίκη, αλλά δεν είμαι και τόσο …απελευθερωμένος ώστε να σας τις διηγηθώ. Με συγχωρείτε! Σίιιγουρα, άλλη φορά…).  Μερικοί ύμνοι, αλλά και κάποια «παράπλευρά» τους λαϊκά άσματα που ακούω τις Μ. Παρασκευές, έχουν αρκετά καλά κρυμμένη την αλήθεια και συντελούν κι αυτά ώστε τη μέρα ετούτη να εξαγνίζομαι βαθιά!

Αυτά, τα ολίγα, για σήμερα.
 

Επιτάφιος επί ξύλου, έργο του 1600, περίπου

Τώρα, νομίζω, πήρατε μιαν ιδέα γιατί είπα στην αρχή «Δεν περιγράφεται το τι τραβάω κάθε χρόνο την Μ. Παρασκευή!». Από χρόνια ήθελα να τα πω όλα τούτα δημόσια, δεν ξέρω ακριβώς γιατί δεν το ‘κανα, το πιθανότερο είναι ότι περίμενα να ωριμάσουν μέσα μου και να γίνουν πιο …σαφή! Ενδιάμεσα, όμως, και ήδη από το 1990, άρχισα να παρουσιάζω κάποια απ’ αυτά -και με διάφορες μορφές- στο κείμενό μου «Ο Ιούδας δεν ήταν προδότης…», που ουσιαστικά αποτελεί τον προάγγελο (πείτε το και προοίμιο) για το παρόν κείμενο, το οποίο σάς το «στόλισα» με φωτογραφίες εικόνες και μουσικές.

Καλήν αγρύπνια.

Αθήνα, Μ. Εβδομάδα του 2016
 

Από τα "Ευλογητάρια" που ψάλλονται μπροστά στον Επιτάφιο τη Μ. Παρασκευή, μετά τα "Εγκώμια" και πριν την Περιφορά. Ερμηνεύει ο Σίμων Καράς και ο χορός των ψαλτών του.

 

Μια χαραυγή συννεφιασμένη (Κώστα Βίρβου-Τάκη Λαβίδα),

Σωτηρία Μπέλλου, 1953

 

 

Στη συνέχεια σας παραθέτω διάφορα σχετικά με την Μ. Εβδομάδα και κυρίως με την Μ. Παρασκευή:

 

Τη ραδιοφωνική εκπομπή, από το 2003, "Ο Ιούδας δεν ήταν προδότης και οι έρωτες της Μ. Παρασκευής"

 

Το κείμενο και τη μουσική "Ο Ιούδας δεν ήταν προδότης και οι έρωτες της Μ. Παρασκευής", από τα "24 γράμματα"

 

 

Την ανάγνωση του Β' Ευαγγελίου της Μ. Πέμπτης στον Alpha 989 (video)

 

 

Την ανάγνωση του Β' Ευαγγελίου της Μ. Πέμπτης στον Alpha 989 (όπως τη μετέδωσε ο σταθμός και εκδόθηκε σε διπλό CD)

***********************************************************************

Σημείωση μεταγενέστερη (24-4-2016)

Μετά τη γενική κατακραυγή, το κατωτέρω ''ξερατό" αποσύρθηκε από τους παραγωγούς του.

9-4-2016

Το πρόσωπο της Ελλάδας, σήμερα! (Εντάξει, μόλις το ...97,314159265%)

The face of Greece today! (OK, just ...97,314159265%)

Αυτή η διαφήμιση, η οποία θα προβάλλεται παντού μέχρι και μετά τη Λαμπρή, είναι το σημερινό πρόσωπο της πατρίδας. Αυτή, ακριβώς! Δείτε την πρώτα, ώστε να ...μυριστείτε για τι πράγμα πρόκειται και τα λέμε μετά.
https://www.youtube.com/watch?v=fYVvqYZZc0Q&feature=player_embedded

Αυτή λοιπόν η διαφήμιση, δείχνει το σημερινό πρόσωπο της Ελλάδας σαν ουσία αλλά και σαν αισθητική, το οποίο πρόσωπο -σύμφωνα με διάφορες μετρήσεις- αντιπροσωπεύει το 97,314159265% (ως μέσος όρος των τιμών που έλαβα!).

Προφανώς, οι ευφυείς διαφημιστές που παρήγαγαν τη διαφήμιση και που -υποθέτω ότι- γνωρίζουν (έστω και κατά δική τους προσέγγιση) κάποιο ανάλογο ποσοστό, προφανώς λέω- ούτε που υπολογίζουν το "υπόλοιπο" 2,685840735, το οποίο θα ξεράσει... Πάντως πέτυχαν, 100% θα έλεγα, να περιγράψουν τόσο σύντομα και τόσο περιεκτικά την Ελλάδα του σήμερα, κάτι που δύσκολα θα κατόρθωνε κάποιος. Άλλως τε έχουν γραφτεί χιλιάδες σελίδες για το θέμα, με πενιχρότατα αποτελέσματα και ...κρίμα στα δεντράκια και στο χαρτί τους!

Όσο και να ενοχλεί μερικούς ο ισχυρισμός ότι αυτό είναι το "πρόσωπό" μας, αυτή είναι η αλήθεια. Κι ας πιάσουμε το ...νήμα απ' τα σοβαρότερα.

Ο λόγος της "Λαίδης" -της διαφήμισης- δεν είναι του ιδίου "επιπέδου" με τον πολιτικό (λέμε και καμιά μαλακία, Σαββατιάτικα άμα λάχει και τώρα έλαχε...), λέω, με τον πολιτικό λόγο που ακούμε; Δεν σας θυμίζει π.χ. τον -συμπαθέστατο κατά τα ...άλλα- Αλέξη; (Ξαναδείτε τη διαφήμιση...). Επίσης, δε σας θυμίζει και το λόγο του -εκ ...κληρονομίας- "δρακουλιάρη" Κυριάκου; (Ξαναδείτε τη διαφήμιση, αν πάλι ...διστάζετε). Ακόμα, και λόγω γένους -θυλικού- δε σας ...φέρνει και προς την ανεπάγγελτη Φώφη, επάγγελμα Γεννηματά; Αλλά και ο "αγκομαχών" από τις συμπλεκτικές ανοησίες του, ολίγιστος Σταύρος, δεν έχει το ίδιο πάθος με τη "Λαίδη"; Δε συνεχίζω άλλο με τους "πολιτικούς" (γιατί μπουκώσαμε στο πολιτικό σκατό!).

Μα και το πρόσωπο της παιδείας μας, αυτό δεν είναι; Ακριβώς! Μία (...εξαπανέκαθεν) "ανάπηρη" και ανυπόληπτη παιδεία -που πάντα είχε ανάγκη τις μεταπτυχιακές "πατερίτσες" του εξωτερικού, για να περπατήσει. Και τι να σου κάνει ένα μικρό ποσοστό μορφωμένων, φιλότιμων και ευαίσθητων Δασκάλων (με κεφαλαίο το Δέλτα); Λέω "Δασκάλων" γιατί με ...ανατριχιάζει ο όρος "καθηγητής" που μόνο στην πατρίδα μας χρησιμοποιείται τόσο σπάταλα και τόσο κομπλεξικά, όπως άλλως τε και ο όρος "πρόεδρος". Γι' αυτό κι ο λαός μας λέει: Αν ρίξεις πέτρα στο δρόμο, θα χτυπήσεις ή σκύλο (πολλά τα αδέσποτα και αφρόντιστα στην ...πατρίς!) ή πρόεδρο ή καθηγητή. Και τον πολύπαθο Αλέξανδρο Δελμούζο, "Δάσκαλο" τον λέμε μέχρι σήμερα και όχι "κύριον Καθηγητήν".

Κι επειδή η ως άνω διαφήμιση είναι ...μουσική και επειδή η μουσική (πρέπει να) είναι πολιτισμός, δεν συνάδει και με το επίπεδο του ΥΠΠΟ, κυρίως σ' ότι έχει να κάνει με τον λαϊκό πολιτισμό, της ...πατρίς;

Να πάμε στο πρόσωπο της περίθαλψης;

Να πάμε στο πρόσωπο της ενημέρωσης;

Να πάμε στο πρόσωπο των παρεχόμενων -γενικότερα- υπηρεσιών και ιδίως των (άτιμων) τιμών τους;

Να πάμε στο πρόσωπο του βρόμικου, στημένου και ντοπαρισμένου αθλητισμού;

Να πάμε στο ...ποιος ΔΕ θα επενδύσει εδώ, αφού ΔΕΝ ξέρει τι φορολογικό νόμο θα επιβάλλει το "κουαρτέτο" μετά από τρεις μήνες, οπότε και τι "σχεδιασμό" να κάνει; (Ευτυχώς, πάντως, που υπάρχει το "κουαρτέτο", μπας και μπει καμιά τάξη στη ...στρούγκα).

Να πάμε, να πάμε, να πάμε...  Όχι, δε θα πάμε στα λοιπά, μια και ξέρουμε καλά το πρόσωπό τους!

Και δεν τολμάει κανείς υπεύθυνος ή μεγαλόσχημος να πει τα πράγματα με το όνομά τους! Να τα κατονομάσει συγκεκριμένα, ωμά και όπως είναι! Κάποιες όμως, γριούλες από το Βελβενδό Κοζάνης, οι οποίες δεν είναι βουτηγμένες στον "οχετό" ούτε έχουν κονέ και συμφέροντα, τα λένε ...χύμα και τσουβαλάτα. Ακούστε τες, εδώ, σ' ένα παμπάλαιο ιστορικό συγκαθιστό (το αυτόματο λεξικό της ...πλάκας -του κομπιούτερ- δεν την ξέρει τη λέξη "συγκαθιστό" και τη βγάζει λάθος. Επίσης την αγνοεί και το αντίστοιχο πολυδιαφημισμένο λεξικό "Τεγόπουλου-Φυτράκη"). Λένε λοιπόν οι γριούλες (ηχογράφηση-καταγραφή: Σίμων Καράς και διατηρώ την ορθογραφία του).

Σηκουθήτι παλληκάρια μου, χρυσοί μου λιβιντάδις

και πάρτε-ζώστε τα σπαθιά και τα ντουφέκια,

να διώξουμε τον Μόσκοβα κι αυτόν το σκύλο Φράγκο...

Σηκουθήτι παλληκάρια μου

Τώρα, ποιος είναι πιο αξιόπιστος; Οι τρομερές γιαγιούλες ή ο Τσίπρας, ο Κυριάκος, η ...επάγγελμα Γεννηματά, ο σταύρος (με μικρό σίγμα, αφού είπαμε ολίγιστος), κ.λ.π., η παιδεία, ο πολιτισμός, η περίθαλψη, η ενημέρωση, ο, η, το...; Η απάντηση δική σας. Κι όποιος διστάζει, ας ψάξει για ...ενοχές.

Καλή Λαμπρή και κυρίως άνοιξη.

Άνοιξαν τα δέντρα (Παντελεήμονας Πιερίας) (Επιτόπια ηχογράφηση Σίμωνα Καρά)

Άνοιξαν τα δέντρα (Παντελεήμονας Πιερίας) (Εκδοχή Μ. Τερζή-Γ. Μπαγιώκη)

Άνοιξαν τα δέντρα (Παντελεήμονας Πιερίας) (Εκδοχή Σ. Κραουνάκη-Κ. Μακεδόνα)

(Τρεις μέρες αργότερα...)
Επειδή τέτοια θέματα είναι κομματάκι ψυχοβγάλτικα -και παρά τα ...τα δέντρα ούλα, που άνοιξαν τρις!, σάς βάζω άλλο ένα βιντεάκι  (μάλλον γνωστό) που όμως κι αυτό είναι Ελλάδα. Βίντεο με πολλές -επίσης- "αναγνώσεις"...

Δραχμάς δεν δίδω..., λίρας δεν δίδω...

Αξέχαστε και αγαπημένε, Μίμη Φωτόπουλε, που η ελληνο-εγγλέζικη (επιεικώς...)  αλητεία, σ' έστειλε εξορία στην Ελ Ντάμπα. (Μόνο ...θετικό, το βιβλίο σου!).
Εσύ "ζεις"! Η αλητεία;

Ελ Ντάμπα (Ανωνύμων δημιουργών...)


***********************************************************************

26 Μαρτίου 2016

Τρία παραλειπόμενα της χτεσινής εθνεγερσίας (εθνεγερσίας, για τον ...ανασχηματισμό των αφεντικών, από Ανατολικά αφεντικά σε Δυτικά τοιαύτα).

Δε με ενοχλεί καθόλου η παρέλαση της αριστούχου μαθήτριας, με την παραδοσιακή της αμφίεση και τη μαντήλα. Εδώ την είχαμε -την μαντήλα, που την ονόμαζαν και ...σκέπη- μέχρι και πριν 50 χρόνια! (Άσκεπη θα πας όξου μουρή; ακουγόταν!).

Περισσότερο, βέβαια, μ' ενοχλούν τα 300 μανικετόκουμπα, τα χρυσοποίκιλτα "μοντελάκια" και οι απαστράπτουσες διαμαντένιες μίτρες της πλειοψηφίας των ιεραρχών "μας". (Μωραίνει και τιμωρεί... Ξέρει Αυτός!)

(Και σε λίγες εβδομάδες, ο λιτά ντυμένος Ιησούς "τους", θα οδεύσει προς το μαρτύριό του...).

Ενδιαφέρον ρεπορτάζ, εδώ: http://www.iefimerida.gr/news/258556/i-mathitria-me-ti-mantila-exigei-giati-apofasise-na-paei-stin-parelasi-eikones

Α! Θέλει να σπουδάσει οδοντιατρική, το κορίτσι. Πώς να μην την προτιμήσεις μετά;

 

 

Καλά, εσύ Καραϊσκάκη μου "έφυγες" νωρίς και δε χρειάστηκε να προσκυνήσεις (πειθόμενος ...τοις "κείνου" ρήμασι!). Όμως, στη συνέχεια, προσκύνησαν όλοι οι άλλοι, δια να έλθει ο κΌθων με την τρόικα του Γερμαναρά Άρμανσπεργκ (Ιωσήφ Λουδοβίκος, Κόμης του Άρμανσπεργκ). Ο κΌθων, όμως δεν ενηλικιώθη ...ποτές. Και η τρόικα παρέμενε πάντα και με διάφορες μορφές. Που λες Άγιε Γεώργιε, μέχρι σήμερα ακόμα προσκυνάνε όλα τα πειθήνια σκυλάκια, αφού ως γνωστόν είναι ηδονική η επαφή του κωλαρέντζου με το έδρανον της εξουσίας. Όσο και σύντομη να είναι η διάρκεια της επαφής.

Και μετά από 195 χρόνια (2016-1821=195), δηλαδή μετά μόνο από έξη γενιές, τη ζωή μας εδώ στην Ελλάδα την ορίζουν ΑΠΑΡΕΓΚΛΙΤΑ, τρεις τουρκικές λέξεις-έννοιες-πρακτικές, μάλιστα με το τουρκικό τους όνομα: Μπαξίς, ρουσφέτ και ραχάτ. (Με παχιά, στην προφορά, τα ξ και σ).

Μόλις τώρα μου έστειλε ένας καλός μου φίλος καμιά 500-ρια τουρκικές λέξεις, καθημερινής χρήσεως (υπάρχουν πολύ-πολύ περισσότερες). Κι επειδή η μορφή του αρχείου που μου έστειλε ο φίλος ο Αλέκος, δεν ανεβαίνει στη σελίδα αυτή, να μερικά παραδείγματα, ξεκινάμε απ' το Α:
αραλίκι, αριάνι, ασίκης, αστάρι, αψέντι, βελέντζα, γαϊτάνι, γιάντες, γιουβαρλάκι, γλέντι, δερβένι, ζαμάνι, ζάφτι, καβούκι, καλάι, κιμπάρης, λαγούμι, λεβέντης, μαράζι, μεζές, μουρντάρης, μπερντάχι και σταματάω στο Μ.
Κι αν προσπαθήσει κανείς να βρει αντίστοιχες ελληνικές λέξεις (που υπάρχουν, οι περισσότερες...) και να τις χρησιμοποιήσει δημόσια, θα γελάσει και ο ...παρδαλός κάτσικος!

Κι αν, ακόμα, κάποιος σχολιάσει ...πατριωτικά το αναπόφευκτο "τουρκίζειν" γλωσσικώς, εγώ θα πασάρω αμέσως μία σύγχρονη φράση που είναι αποτέλεσμα της τωρινής μας, μ.Τ. (μετά Τουρκίας), νέας σκλαβιάς, στους Δυτικούς δυνάστες:

Ο πλεημέϊκερ, απ' τη μπέίζ λαίν, ασιστάρει στον πίβοτ κι αυτός μ' ένα κουκ απ, ισοφαρίζει...  (Από μετάδοση αγώνα μπάσκετ, πριν λίγα χρόνια... Και γαμώ τα ελληνικά του! Αφεντικά όμως δεν είχε ο "πούστης";)

***********************************************************************

24 Μαρτίου 2016

​Την Παρασκευή, 25-3-2016, εθνική εορτή και ώρα 13.00-15.00, θα έχετε την ευκαιρία να ακούσετε από το ραδιόφωνο του ALPHA 989, ένα δίωρο επετειακό αφιέρωμα στο ΄21, μέσα από τον φλογερό -αλλά ιστορικό και τεκμηριωμένο- λόγο του Γιάννη Σκαρίμπα, ο οποίος τόλμησε -και μάλιστα σε χαλεπούς καιρούς...- να πει πολύ μεγάλες αλήθειες για το '21!

Η εκπομπή περιέχει επίσης πολλά πατριωτικά τραγούδια του '21, τις πέντε παραλλαγές του "Θούριου" του Ρήγα Φεραίου, αλλά και την ...πιπεράτη ιστορία με το  χαρέμι του Χουρσίτ πασά.

Επιμέλεια και παρουσίαση Πάνος Σαββόπουλος.



(Λέτε να 'χε ψήσει -για το Χρηματιστήριο- και τον Κολοκοτρώνη, ο μπαγάσας ο Τσουκάτος;)

Εξυπακούεται ότι ο ΘΟΥΡΙΟΣ του Ρήγα είναι εν ισχύι και σήμερα, αφού ούτε ελευθερία έχουμε (ως μόνιμοι υπόδουλοι των "Δυτικών" αφεντάδων), αλλά ούτε και καμία (ημεδαπή) ισότητα γευόμαστε...

Λέει ο Γιάννης Σκαρίμπας για τον Ρήγα (αντιγράφω ...ελεύθερα από το βιβλίο του Το 1821 και η αλήθεια): Ο Βάρδος της ελευθερίας, λένε, αλλά ποιας ελευθερίες ακριβώς; Ο τρόμος των τυράννων, λένε, αλλά ποιων τυράννων ακριβώς; (κρύβε λόγια...). Από συστάσεως του ελληνικού κράτους, ο καημένος ο Φεραίος, δεν έβγαλε ακόμα το δημοτικό του σχολείο. μένοντας στο Ως πότε παλικάρια... 

 

 

ΘΟΥΡΙΟΣ του Ρήγα Φεραίου (η πιο γνωστή εκδοχή, από τις συνολικά πέντε)

 

 

**********************************************************************

23-11-2015

 

Καλώς ήρθατε!

Επί τέλους, έφτασε η ώρα να ανέβει στο διαδίκτυο και μία προσωπική μου ιστοσελίδα, (δηλαδή ένα προσωπικό ντουλάπι με διάφορα μικρότερα ντουλάπια, συρτάρια και ράφια), η οποία να είναι ανοιχτή συνεχώς στο κοινό. Και μάλιστα να μπορεί, οποιοσδήποτε, να "δανείζεται"  κιόλας (με ένα απλό copy-paste) διάφορα στοιχεία από τα μέρη της, σεβόμενος -εξυπακούεται- την πνευματική πατρότητα. (Προφανώς, σε γραπτά αναφέρομαι περισσότερο).

Δύο είναι οι κύριοι χώροι της ιστοσελίδας. Ο ένας έχει να κάνει με τις δραστηριότητές μου στο χώρο του ρεμπέτικου και ο άλλος με τις δημιουργίες μου στο χώρο της μουσικής. Εξυπακούεται ότι η "σελίδα" θα εμπλουτίζεται συνεχώς με περισσότερο υλικό. Υπάρχει στη διάθεσή μου αρχείο -με ενδιαφέρον για πολλούς, θεωρώ- το οποίο σιγά-σιγά θα ...σκαρφαλώνει.
Δε χρειάζεται να πω περισσότερα, το βελάκι που κατευθύνει το ποντίκι θα σας οδηγεί και θα τα δείχνει όλα. 

Ετούτη εδώ την ειδική σελίδα που διαβάζετε τώρα, την ονόμασα ΝΙΨΟΝΑΝΟΜΗΜΑΤΑΜΗΜΟΝΑΝΟΨΙΝ, χρησιμοποιώντας την πασίγνωστη καρκινική επιγραφή της μαρμάρινης κρήνης η οποία βρισκόταν στο  κέντρο της μαρμαροστρωμένης και περίστυλης αυλής της Αγια-Σοφιάς, στην Πόλη. Γιατί αυτή τη φράση; Μα γιατί στοχεύω περισσότερο στην "ουσία" παρά στο "φαίνεσθαι", ζώντας σε έναν κόσμο στον οποίον -όλο και περισσότερο- κυριαρχεί το ευκαιριακό "φαίνεσθαι". Και θα ήθελα, επίσης, να την χρησιμοποιήσω σαν ένα μικρό ...βήμα για να εκθέτω, κατά καιρούς, κυρίως σκέψεις και αισθήματα, αλλά γιατί όχι και "ειδήσεις" που με εντυπωσίασαν, κατά έναν τρόπο. Γιατί έχει τη μαγεία του, ότι και μόνο ένα "κλικ" πάνω σ' ένα "σύνδεσμο (λινκ), μπορεί -σήμερα- να οδηγήσει στο ...άλλο ημισφαίριο της γης και σ' άλλες ...θεωρήσεις.

Με χαιρετισμούς, λοιπόν,
εγώ, ο Πάνος Σαββόπουλος, ξεκινώντας από τα ...γενέθλια Σιταράλωνα Τριχωνίδας (τώρα εκεί "εφημερεύουν", στη μόνιμη γαλήνη τους, οι πολύ αγαπημένοι μου γονείς και κάποιοι στενοί συγγενείς), ύστερα στην Πάτρα για τη βασική -λέμε τώρα...- εκπαίδευση και μετά διαδοχικά στην Αθήνα -για 20 φεγγάρια-, στη Θεσσαλονίκη -για 10 χρόνια- με Πολυτεχνείο, μουσικές και καλοπέραση, στην Κοπεγχάγη -για 4 φεγγάρια-, στη Στοκχόλμη για 12 χρόνια, με "ένα σωρό πράγματα" και τώρα στην Αθήνα, για ένα μακρύτερο δημιουργικό ...άραγμα. (Δεν παραπονιέμαι καθόλου...).
 Υ.Γ. Εξυπακούεται ότι η παρούσα ιστοσελίδα δεν σχετίζεται με καμιάς μορφής κερδοσκοπία, ούτε και ανάλογης θρησκευτικής, πολιτικής ή "οπαδικής" γενικότερα ιδεολογικής ...λαγνείας.

Μινόρε μανές (Τι τόνε μέλλει τον μπαξέ...)
Μητσάκης Ορφανίδης
Αμερική, 1956



*********************************************************************